Κάποιοι αναλυτές υποστηρίζουν πως είναι πιο προσοδοφόρο ακόμα και από το πετρέλαιο. Η αποκαλούμενη «avocado-mania» ή «πράσινος πυρετός» εξακολουθεί να «μεταδίδεται» σε χιλιάδες καταναλωτές ανά τον κόσμο χάρη και στη σάλτσα γουαγκαμόλε που είναι πολύ της μόδας τα τελευταία χρόνια. Υπάρχουν, ωστόσο, κάποιες λεπτομέρειες που δύσκολα χωνεύονται.
Στη Χιλή, όπου παράγεται το 20% της συνολικής ποσότητας αβοκάντο που εισάγεται στην Ευρώπη, οι καλλιέργειές τους κατέληξαν ν’ αποτελούν απειλή ακόμα και για την ίδια τη ζωή ολόκληρων κοινοτήτων της χώρας της Λατινικής Αμερικής, καθώς τα αποκαλούμενα και «βουτυρόδεντρα» για ν’αναπτυχθούν χρειάζονται τεράστιες ποσότητες νερού το οποίο στην προκειμένη περίπτωση στερούνται οι άνθρωποι.
Στην επαρχία Πετόρκα, για παράδειγμα, το πράσινο των καλλιεργειών έχει αντικαταστήσει το ερυθρό των βουνών και τα ποτάμια έχουν στερέψει ενώ ο τοπικός πληθυσμός δεν αντέχει πλέον το βάρος αυτής της μανίας με τα αβοκάντο.
Σύμφωνα με ρεπορτάζ της ιταλικής Internazionale στη συγκεκριμένη επαρχία «για την παραγωγή ενός κιλού αβοκάντο απαιτούνται σχεδόν 2 χιλιάδες λίτρα νερό», και για να ποτίσουν τις τεράστιες καλλιέργειες «οι μεγάλοι παραγωγοί αγροτικών προϊόντων κατασκεύασαν πηγάδια και άλλα αρδευτικά έργα παράνομα μέχρι που στέρεψαν τα ποτάμια και μειώθηκε η στάθμη του υδροφόρου ορίζοντα».
Οι κάτοικοι της περιοχής τα βγάζουν πέρα με το νερό που μεταφέρουν καθημερινά υδροφόρες και μοιράζεται με το δελτίο: ο καθένας δικαιούται 50 λίτρα την ημέρα τα οποία, πολύ συχνά, δεν επαρκούν για την κάλυψη των βασικών αναγκών τους. Και πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι ντόπιοι μεγαλοκαλλιεργητές χρησιμοποιούν φυτοφάρμακα όπως το Roundup της Μονσάντο ή το Lorsban, προϊόντα η χρήση των οποίων απαγορεύεται αυστηρά στην Ευρώπη.