Κύριε Αγγελάκη και κύριε Κιόση,
Απευθύνομαι σε εσάς προσωπικά που υπογράφετε το κείμενο που κυκλοφορήσατε ως Πρόεδρος και Γραμματέας της ΔΑΚΕ.
Δυστυχώς για εσάς, ο κόσμος είναι γενικά μικρός και ο κόσμος της ΕΥΔΑΠ ακόμη μικρότερος … μας ξέρουν και σας ξέρουν … γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας … και αυτό τα λέει όλα …
Προφανώς δεν είναι το αποτέλεσμα των εκλογών του Επιστημονικού το μόνο που σας ενόχλησε, προφανώς δεν είναι το ενδεχόμενο της ελεύθερης έκφρασης και των Μηχανικών αυτό που τώρα σας φοβίζει.
Είναι «η αντίστροφη μέτρηση» αυτή που σας ζάλισε, είναι «η επόμενη μέρα» αυτή που σας πανικοβάλλει. Είναι η αλλοφροσύνη σας απέναντι στην επίθεση νομιμότητας, ο τρόμος σας απέναντι στην επίθεση διαφάνειας, που οσονούπω περιμένετε και που ξέρετε ότι τα εργαλεία και οι μεθοδεύσεις που τόσο πλουσιοπάροχα σας παρείχε το σύστημα που τόσα χρόνια σας εξέθρεψε, δεν μπορούν να σας προστατέψουν.
Μην υποτιμάτε όμως τη νοημοσύνη των συναδέλφων, γιατί αν πράγματι είπα αυτά που γράφετε, τότε γιατί ούτε ένας συνάδελφος από τους παρόντες που με άκουσε, δεν βρήκε κάτι να πει, να εκφράσει κάπως τη δυσφορία του ή έστω την απορία του και πολύ περισσότερο ούτε ένας από τους τόσους (και ήταν πάρα πολλοί) παρόντες συναδέλφους της ΔΑΚΕ, ούτε ένας από αυτούς που υποτίθεται ότι εκπροσωπείτε ; Πώς και δεν είπαν τίποτε ούτε και στην ανακοίνωσή τους ;
Μήπως έχουν τέτοιο ηθικό προβάδισμα που δεν τους αξίζει να τους «εκπροσωπείτε»;
«Οσονούπω» το λέγανε το μαγαζί … εκεί στην πλατεία της Καισαριανής … αν δεν σας φοβίζει το όνομά του … καλό είναι … να πάτε … μόνο που δεν σερβίρει σαμπάνια με χαβιάρι … αλλά εσείς … δεν έχετε πρόβλημα … ξέρετε πού σερβίρουν σαμπάνια με χαβιάρι … κάπου εκεί στα χαντάκια και στους θόλους του Ασπρόπυργου … μόνο που πρέπει να μας πείτε ποιος σερβίρει και ποιος πίνει … δεν μπορεί … κάτι θα έχετε «ακούσει» τόσα χρόνια στο κουρμπέτι!
Στέλλα Πολιτάκη