Υδρομετρητές και επάρκεια νερού

του Γιώργου Τζοβάνη, Μηχανολόγος Μηχανικός Τ.Ε

Με αφορμή τη συζήτηση που έχει ανοίξει πάνω στην επάρκεια που υπάρχει σε πρώτη ύλη (νερό-ταμιευτήρες) και στην ανάγκη αντικατάστασης των υδρομετρητών θα ήθελα να κάνω κάποιες επισημάνσεις.

Η ανάγκη αντικατάστασης υδρομετρητών με νέου τύπου που καταγράφουν με ακρίβεια και μειώνουν το ατιμολόγητο νερό, είναι κάτι που, γενικά, κάποιος δύσκολα μπορεί να διαφωνήσει. Θα πρέπει όμως να εξετάσουμε τα κριτήρια επιλογής των νέων υδρομετρητών- εκθέσεις τεχνικών που τα τοποθετούν- διασφάλιση ποιότητας, (δε μπορεί να υπάρξει προμήθεια μετρητών με πλαστικά περιβλήματα μη ανθεκτικά, χωρίς «χτυπημένο»  πάνω στο κέλυφος του αριθμού του κάθε μετρητή , που σε περίπτωση αποψίλωσης του πλαστικού καπακιού, δεν υπάρχει καμία πιστοποίηση για την μοναδικότητα του υδρομετρητή). Είναι απορίας άξιο ποιος έχει δώσει το πράσινο φως για τέτοιου τύπου μετρητές που χρησιμοποιούμε σήμερα.

Όμως αυτό το κομμάτι του τελικού δικτύου παροχής δεν μειώνει την απώλεια του καθαρού νερού, μόνο προκαλεί ζημιά στα έσοδα…από την υπό-καταγραφή των υπαρχόντων υδρομετρητών (υπάρχει βέβαια ένα ερώτημα για το αν το συν στα έσοδα από τους νέους μετρητές με το πλην από τη δαπάνη αντικατάστασης-προμήθεια υδρομετρητών, κόστος τοποθέτησης, παράπλευρες εργασίες που προκύπτουν, όπως βλάβες, φρεάτια κλπ- είναι θετικό).

Επιπλέον το ερώτημα που μπαίνει είναι ποιός θα αντικαταστήσει αυτό τον τεράστιο όγκο υδρομετρητών; Το προσωπικό που έχει μειωθεί δραματικά. Οι εργολάβοι και κάθε λογής μπουλντοζάκια  θα κληθούν να υποκαταστήσουν την αξιοπρέπεια  της εταιρείας…

Το πρώτιστο ζήτημα, όμως που θα έπρεπε να μπει στην συζήτηση θα ήταν οι επενδύσεις που δεν έχουν γίνει και θα πρέπει να γίνουν ώστε να μπορεί να φτάνει απρόσκοπτα το νεράκι στον υδρομετρητή μας…Δεν αρκεί μία λειψυδρία για να διψάσουμε, αλλά και μία κατολίσθηση, ίσως αρκεί για να πούμε το νερό-νεράκι και ας πλημμυρίζουν οι ταμιευτήρες… Μερικοί  θα έχουν ξεχάσει το πρόσφατο «Σαράντι». Δεν ακούω πουθενά σχέδια για αντιμετώπιση  παρόμοιων καταστάσεων. Δεν έχω δει μία επένδυση σε αυτό το κομμάτι που πονάει η εταιρεία, στην Υδροληψία και στην Ύδρευση.

Ποια επένδυση έχει γίνει ώστε να αντιμετωπίσουμε κάποιο παρόμοιο φαινόμενο ανάμεσα στον Κιθαιρώνα και τον Σαρανταπόταμο; Γιατί δεν έχει ολοκληρωθεί ο παρακαμπτήριος του καναλιού από Κιθαιρώνα ως Σαρανταπόταμο και από εκεί ως τη ΜΕΝ Μενιδίου; Υπάρχει αντίστοιχο σενάριο για  τον Βραχίονα Υλίκης , Κιούρκων ,Μαραθώνα; Και αν όχι υπάρχει μελέτη, σχεδιασμός για υλοποίηση επενδύσεων  σε αυτή την κατεύθυνση;

Φεύγοντας από την υδροληψία και πηγαίνοντας στην Ύδρευση ποια σοβαρή επένδυση έχει προχωρήσει πάνω στο τροφοδοτικό δίκτυο εξαγωγής της ΜΕΝ Γαλατσίου στην Αθήνα και στον Πειραιά που υδροδοτεί δεξαμενές  του Κατσιποδίου, της Καστέλας, της Νίκαιας , των αγωγών πέριξ του Κολωνακίου που συμπληρώνουν 80-85  χρόνια ζωής και σε δύσκολές περιοχές από πλευράς επέμβασης αν απαιτηθεί;

Γιατί οι διαρροές έχουν σημαντική αύξηση το τελευταίο διάστημα και χάνονται τεράστιες ποσότητες νερού; Γιατί σπαταλάμε χρήματα, και εργατοώρες σε μπαλώματα και όχι σε στοχευόμενες επεμβάσεις; Υπάρχει έλεγχος;

Τελειώνοντας θα ήθελα να προτείνω εφόσον υπάρχει επάρκεια νερού μήπως πρέπει να εφαρμοστεί ενιαία τιμολογιακή πολιτική (για την περίοδο της επάρκειας) για όλους τους οικιακούς καταναλωτές με σταθερό τιμολόγιο, ώστε να μην αποθαρρύνουμε την κατανάλωση;  Ας μην ξεχνάμε πως σε αντίστοιχους μεγάλους  καταναλωτές – ΕΛΠΕ – ενθαρρύνουμε την κατασπατάληση με μείωση 50 % σε περίπτωση υπερδιπλασιασμού της κατανάλωσης ενώ ένας φουκαράς αν ξεπεράσει τα 45-50 κυβικά πληρώνει 3 ευρώ/κυβικό.