(Αναδημοσίευση από την Εφημερίδα ΞΕΚΙΝΗΜΑ στις 16/11/2017)
Το Σαββατοκύριακο 18 και 19 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στο Βόλο η 4η πανελλαδική συνάντηση της Πανελλαδικής Συμμαχίας για το Νερό. Το βασικό θέμα της συνάντησης είναι το πώς μπορεί να συντονιστεί ένα μαζικό κίνημα αντίστασης στην προωθούμενη, από την κυβέρνηση και τους θεσμούς, εμπορευματοποίηση – ιδιωτικοποίηση του νερού.
Η εφαρμογή της Κοινής Υπουργικής Απόφασης για την κοστολόγηση-τιμολόγηση των υπηρεσιών ύδατος θα επιφέρει μεγάλες αυξήσεις στους λογαριασμούς ενώ μετατρέπει το νερό σε μπόρευμα. Επιπλέον η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ έχουν υπαχθεί στο Υπερταμείο ιδιωτικοποιήσεων με σκοπό την πώλησή τους.
Ακολουθεί συνέντευξη του Πέτρου Μπαστέα (μέλος της γραμματείας του ΣΕΚΕΣ για Δημόσια ΕΥΔΑΠ) σε σχέση με τις τελευταίες εξελίξεις πάνω στο θέμα της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ.
- Σε ποιο σημείο βρίσκεται η διαδικασία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ; Ποια εκτιμάς ότι θα είναι τα επόμενα βήματα της κυβέρνησης;
Η πλήρης αποκρατικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, δηλαδή η μεταφορά των μετοχών που σήμερα διαθέτει το κράτος (36%) στην Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών, τον 100% ιδιωτικό φορέα που ανήκει στο Υπερταμείο, προχωράει αργά αλλά σταθερά. Η κυβέρνηση εισπράττει ένα μεγάλο πολιτικό κόστος από την ιδιωτικοποίηση «ακόμα και του νερού». Από την άλλη είναι πλήρως υποταγμένη στο στόχο της υλοποίησης των δεσμεύσεων του 3ου μνημονίου και των προϋποθέσεων για την 3η αξιολόγηση. Προχωράει τις διαδικασίες για την πώληση του 11% που κατέχει το ΤΑΙΠΕΔ, την μεταφορά των μετοχών στην Ελληνική Εταιρία Δημοσίων Συμμετοχών, την αξιολόγηση των σημερινών διοικήσεων των ΔΕΚΟ για την εγκατάσταση νέων που θα είναι πλήρως αφοσιωμένες στην λογική της ιδιωτικοποίησης, τα επιχειρηματικά σχέδια και την τροποποίηση των κανονισμών λειτουργίας του προσωπικού των ΔΕΚΟ. Είναι σίγουρο ότι σκέφτεται την παραχώρηση του μάνατζμεντ ή τα ΣΔΙΤ με τους Γάλλους.
- Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και στα τιμολόγια;
Οπουδήποτε στον κόσμο υπήρξαν, μέχρι σήμερα, ιδιωτικοποιήσεις των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, είχαμε αύξηση των τιμολογίων, επιδείνωση των παρεχόμενων υπηρεσιών, μείωση των επενδύσεων στις υποδομές, μείωση των αποδοχών των εργαζομένων και απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων.
Από τη στιγμή που ο κύριος στόχος του Υπερταμείου είναι αποκλειστικά και μόνο η κερδοφορία για την αποπληρωμή του χρέους και τη χρηματοδότηση των επενδύσεων (δηλαδή των μεγάλων ιδιωτικών επιχειρήσεων) είναι σίγουρο ότι και η ΕΥΔΑΠ θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο.
Αυτό όμως που πρέπει εδώ να σημειωθεί, είναι ότι η σημερινή διοίκηση της ΕΥΔΑΠ, κάνει ότι μπορεί για να διαμορφώσει από τώρα τη λειτουργία της εταιρείας στα πρότυπα που απαιτεί το ιδιωτικό Υπερταμείο.
Έτσι έχουμε: αποκλειστικό προσανατολισμό της αποτελεσματικότητας και αποδοτικότητας της ΕΥΔΑΠ στην κερδοφορία και την διανομή υψηλών μερισμάτων. Κατάργηση στην πράξη τους δικαιώματος της ελεύθερης πρόσβασης στο νερό με αθρόες διακοπές υδροδότησης λόγω οφειλών, κυρίως στους οικονομικά πιο αδύνατους. Ιδιωτικοποίηση – εργολαβοποίηση μεγάλου τμήματος των υπηρεσιών της. Προσανατολισμό των επενδύσεων όχι σε βελτίωση των υποδομών αλλά σε συμπράξεις με ελληνικές ή ξένες εταιρείες (Γαλλία, Ισραήλ) στους τομείς της καταμέτρησης (υδρόμετρα), πληροφορικής, τεχνογνωσίας κ.α. Αύξηση του μη μόνιμου προσωπικού (εργολαβικοί, ατομικές συμβάσεις, εργολάβοι, ορισμένου χρόνου, παροχή υπηρεσιών κ.λ.π.).
Κι ακόμα, προσπάθεια ενσωμάτωσης του συνδικαλιστικού κινήματος με βασικό στόχο να περάσει χωρίς κλυδωνισμούς η καθήλωση του μισθολογικού κόστους. Υπηρεσιακό οργανόγραμμα «τέρας» που θα «παράγει» υπηρεσιακά στελέχη πειθήνια στην εκάστοτε διοίκηση.
Η «αριστερή», τάχα μου, διοίκηση αποδείχτηκε πιο αποτελεσματικά νεοφιλελεύθερη από την προηγούμενη.
- Με ποιο τρόπο πιστεύεις ότι μπορεί να σταματήσει η ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ και συνολικά του νερού;
Το τι θα γίνει τελικά, δεν εξαρτάται τόσο από την βούληση της κυβέρνησης. Αυτή είναι δεδομένη υπέρ της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων αγαθών. Θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από την αντίσταση που θα προβάλλει η κοινωνία, οι φορείς της και κυρίως το πολύμορφο κίνημα κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού, που εδώ και χρόνια υπάρχει και αναπτύσσεται τόσο στην Αθήνα όσο και πανελλαδικά.
Η μάχη γύρω από την ιδιωτικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης αποχέτευσης (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΔΕΥΑ), της ενέργειας (ΔΕΗ) και των συγκοινωνιών, είναι η μάχη των μαχών.
Η μάχη του δημόσιου οφέλους των πολλών ενάντια στο ιδιωτικό κέρδος των λίγων. Η μάχη των δικαιωμάτων και της ικανοποίησης των αναγκών της κοινωνίας, ενάντια στη καπιταλιστική βαρβαρότητα της περιθωριοποίησης του ανθρώπου και της καταστροφής της φύσης που φέρνει η «ανάπτυξή» τους.
Οι εργαζόμενοι και η αριστερά, πρέπει να δώσουν την μάχη σήμερα και όχι αύριο. Αν δώσουν τη μάχη θα κερδίσουν. Αυτό δείχνει η ευρωπαϊκή και παγκόσμια εμπειρία των κινημάτων κατά της ιδιωτικοποίησης του νερού.