Η Επιτροπή Γραμμάτων & Τεχνών του Πολιτιστικού Κέντρου Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ καλεί τους συναδέλφους και τα παιδιά τους, να παρακολουθήσουν την παράσταση «Μόμο» του Μίχαελ Έντε, σε μετάφραση Κίρας Σίνου και σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου, το Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2018, στην Παιδική Σκηνή του «Μικρό Εθνικό», Αγ. Κων/νου 22-24,Αθήνα, τηλ. 210 – 5288178.
Ώρα έναρξης: 16:00 – Ώρα προσέλευσης: 15:30
Τιμή εισιτηρίου: Μέλη και μη μέλη : 7 €
Δηλώσεις συμμετοχής με ταυτόχρονη καταβολή του αντιτίμου του εισιτηρίου μέχρι Δευτέρα 22/1//2017 στους παρακάτω συναδέλφους:
- Βάσω Καρέζου Περισσός τηλ: 210-214 4341
- Σοφία Ζαβερδινού Λαοδικείας τηλ: 210-749 5067
- Θεοδώρα Θεοδώση Γαλατσίου τηλ: 210-214 4795
- Μιχάλη Βρούτση Αθηνάς τηλ: 210-749 5792
- Κώστα Δρίνη Ακροκέραμος τηλ. 210-749 5802 ή 7952
ΠΡΟΣΟΧΗ! Τα εισιτήρια θα δοθούν στο Θέατρο
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ
Τι είναι ο χρόνος; Πώς γίνεται, ενώ περπατάς αργά, να πηγαίνεις πολύ γρήγορα; Γίνεται να κλέψεις τον χρόνο των ανθρώπων; Και ποιο είναι αυτό το μικρό κορίτσι με το περίεργο όνομα που η τύχη του κόσμου είναι στα χέρια της;
Στα ερείπια ενός παλιού θεάτρου έξω από μια μεγάλη πόλη, κατοικεί ένα μικρό, παράξενο κορίτσι, η Μόμο, που δεν έχει τίποτα στην ιδιοκτησία της και ζει με ό,τι της προσφέρεται ως δώρο. Η Μόμο έχει ένα καταπληκτικό χάρισμα: είναι υπέροχη ακροάτρια. Ακούγοντας τους ανθρώπους, τους γαληνεύει. Μια μέρα όμως οι Γκρίζοι Κύριοι εισβάλλουν στη ζωή των κατοίκων της μεγάλης πόλης και τους κάνουν κακόκεφους, εριστικούς και κακομούτσουνους. Η Μόμο χάνει σταδιακά τους φίλους της και ανακαλύπτει ότι αιτία είναι οι Γκρίζοι Κύριοι που κλέβουν τον χρόνο των ανθρώπων. Και η Μόμο είναι η μόνη που μπορεί να τους σταματήσει. Θα τα καταφέρει να φέρει πίσω το χαμόγελο στα χείλη των ανθρώπων;
Μέσα από μία φαινομενικά απλή, παιδική ιστορία, ο συγγραφέας επιστρατεύει την φαντασία και τον συμβολισμό για να μιλήσει για την φύση και την αξία του χρόνου, το στρες και τον καταναλωτισμό. Η ιστορία της Μόμο, παρότι γραμμένη στην δύση του προηγούμενο αιώνα, είναι η ιστορία των σημερινών παιδιών: αυτών που μεγαλώνουν σ’ έναν κόσμο που μοιάζει να βρίσκεται διαρκώς σε αντίστροφη μέτρηση, σ’ έναν κόσμο που δεν έχει χρόνο για παιδιάστικα καμώματα, για άσκοπες περιπλανήσεις, για παιχνίδια και φανταστικές εξερευνήσεις, για οτιδήποτε εν ολίγοις δεν μετριέται, δεν ζυγίζεται και δεν ορίζεται.