Ακολουθεί η (απομαγνητοφωνημένη) τοποθέτηση του Πέτρου Μπαστέα, μέλους της Γραμματείας του ΣΕΚΕΣ και αντιπροσώπου του Συλλόγου Προσωπικού στο 390 Συνέδριο της ΟΜΕ ΕΥΔΑΠ
Συνάδελφοι/ες
Χαιρετίζω το 39ο συνέδριο της ομοσπονδίας μας. Θα μου επιτρέψετε μία προσωπική αναφορά. Είναι η τελευταία φορά που συμμετέχω σε συνέδριο της Ομοσπονδίας. Του χρόνου τέτοια εποχή θα είμαι σπίτι μου ως συνταξιούχος. Στις 15 Μαρτίου του 2024 κλείνω 40 χρόνια συνεχούς εργασίας στην Εταιρεία και αντίστοιχης χρονικά συνεχούς συμμετοχής στα κοινά των εργαζομένων. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, που ήμουνα μέλος της οικογένειας των εργαζομένων της ΕΥΔΑΠ, μιας Εταιρείας με την ιστορία που έχει, τα θετικά κυρίως αλλά και τα αρνητικά. Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό, μια εμπειρία που μου σημάδεψε τη ζωή η δημιουργία και συμμετοχή από το 2012 μέχρι σήμερα στο ΣΕΚΕΣ. Μιας αυτόνομης εργατικής συλλογικότητα η οποία είχε και έχει βασικές αρχές τις οποίες τήρησε απαρέγκλιτα, σε σημαντικό βαθμό συνέβαλε σε πράγματα που σημάδεψαν την ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος της ΕΥΔΑΠ, την ιστορία του κινήματος για το δημόσιο νερό, ιδίως σε όλα αυτά που έχουν συμβεί τα τελευταία χρόνια.
Το θέμα των ημερών είναι η προσπάθεια, μία καινούργια προσπάθεια της Διοίκησης, να καταργήσει κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων και πιο συγκεκριμένα μισθολογικά δικαιώματα. Βλέπω στα μάτια των νεοπροσληφθέντων, όπως λέμε τους συναδέλφους τους οποίους απειλούνται με μείωσης αποδοχών μία ανησυχία. Πιστεύω ότι σήμερα φύγανε από δω πιο αισιόδοξοι, πιο ήσυχοι.
Πρέπει, στη συνάντηση που θα γίνει αύριο με τη Διοίκηση, η απόφαση του Συνεδρίου, η οποία είναι ομόφωνη, που θα μεταφερθεί να είναι ξεκάθαρη και ολιγόλογη: “Δεν θα επιτρέψουμε να μειωθούν οι αποδοχές των συναδέλφων”. Δεν θα το επιτρέψουμε. Δεν το συζητάμε. Το Δ.Σ. της ΟΜΕ και φυσικά όλα τα Δ.Σ. των σωματείων των, πρέπει να καταλάβουμε ότι σε κάποια πράγματα δεν μπορούμε να κάνουμε πίσω.
Και το έχουμε δείξει στο παρελθόν. Το παράδειγμα των υδρονομέων. Δόθηκε μία μακροχρόνια μάχη, ένας συνδυασμός κινητοποιήσεων, σε συνδυασμό και με πολιτικές και με νομικές παρεμβάσεις, οι οποίες είχαν ένα σημαντικό αποτέλεσμα. Εν μέσω μνημονιακής περιόδου ανακλήθηκαν απολύσεις.
Υπάρχει αυτή η εμπειρία του συνδικαλιστικού κινήματος της ΕΥΔΑΠ. Λέει διάφορα ο ένας για τον άλλον, υπάρχει μία δυσπιστία, να πω κακία; Πολιτικό “μίσος” ή πολιτική αντιπάθεια. Αλλά επί της ουσίας, όποτε ενωμένοι, με σαφείς στόχους, επεξεργασμένους, δώσαμε τη μάχη, βγήκαμε κερδισμένοι.
Και αυτό πρέπει να πούμε στους 300 περίπου νέους συναδέλφους είναι ότι δεν θα δεχτούμε, όλοι οι συνάδελφοι και το συνδικαλιστικό κίνημα και η ηγεσία του, δεν θα δεχτούμε να γίνει αυτό το πράγμα. Για μένα, αυτό που θα πρέπει να ειπωθεί αύριο στον κ. Σαχίνη, είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να βγει φάκελος μισθοδοσίας με μειωμένες αποδοχές. Δεν θα το δεχτούμε αυτό. Αν το δεχτούμε γυρίζουμε στο 2012. Που πηγαίναμε να κάνουμε συλλογικές διαπραγματεύσεις και σου φερνε η Διοίκηση τους νόμους και τις Π.Υ.Σ. και σου λεγε: “φίλε, εγώ θέλω, αλλά κοίτα εδώ τι λέει ο νόμος”. Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα, τώρα. Είναι μία πρωτοβουλία της Διοίκησης Σαχίνη η οποία, σαφέστατα έχει από πίσω της τις πλάτες του υπουργείου, γιατί ο εργοδότης είναι το υπουργείο και δεν φαντάζεσαι κάποιος οτι ο Σαχίνης του ήρθε ξαφνικά το φλας να κάνει μείωση αποδοχών, άρα με κάποιους έχει μιλήσει, κάποιοι τον στηρίζουν.
Και θέλω να πω, συνάδελφοι, χωρίς να αποτελεί προσωπική αιχμή, πρέπει να είμαστε λίγο προσεκτικοί. Γατί το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι παράταξη, οι εκπρόσωποι των εργαζομένων δεν είναι εκπρόσωποι του εαυτού τους, ούτε κάποιου κόμματος. Είπε, πολύ εύστοχα ο συνάδελφος ο Μανώλης ο Χαρατσής στη συνεδρίαση του Δ.Σ. του Συλλόγου Προσωπικού, που είχαμε καλέσει και τους νεοπροσληφθέντες συναδέλφους, ότι όταν έγινε η απεργία για το νόμο 5053, το νόμο Γεωργιάδη, συμμετείχαν από την ΕΥΔΑΠ 52 άτομα. Την παραμονή της απεργίας βγήκε ανακοίνωση από τον συνάδελφο Μανώλη Αγγελάκη, ο οποίος εξέφραζε την ικανοποίησή του για τις εξαγγελίες του κ. Μητσοτάκη στη ΔΕΘ και τι πως θα εφαρμοστούν οι τριετίες στην ΕΥΔΑΠ. Δεν είναι κατηγορία αυτό. Εδώ υπάρχει ένα θέμα, συνάδελφοι. Τι σημαίνει ενότητα των εργαζομένων; Όταν οι εργαζόμενοι είναι στους δρόμους δεν μπορεί ο εκπρόσωπος των εργαζομένων να λέει συγχαρητήρια στον πρωθυπουργό ή είμαστε ικανοποιημένοι από τις εξαγγελίες του όταν ο νόμος σαφέστατα είναι αντεργατικός, εγκληματικός. Γιατί δεν είναι μόνο οι δικές μας τσέπες, αλλά του συνόλου των εργαζομένων.
Όταν, λοιπόν, λέμε “πρώτα οι εργαζόμενοι”, πρέπει να το εννοούμε το “πρώτα οι εργαζόμενοι”. “Πρώτα οι εργαζόμενοι” ακόμα και αν το κόμμα μου, ενδεχομένως η παράταξή μου, να έχει άλλη άποψη. Πιστεύετε ότι ο νόμος 5053 είναι θετικός; Να βγείτε να το πείτε. Νόμος που καθιερώνει συμβάσεις εργασίες μηδενικών ωρών, στην ουσία σκλαβιά. Επιβάλλει την αύξηση των ωρών εργασίας με την καθιέρωση του εξαήμερου και 48ωρου. Είναι απαράδεκτο εν έτι 2023 οι εργαζόμενοι να συζητάνε αύξηση των ωρών εργασίας. Πιστεύετε ότι αυτά που λένε περί ανάπτυξης μπορούν να γίνουν με αύξηση των ωρών εργασίας; Για την “ανάπτυξη” δύο τρόποι υπάρχουν: Ή μειώνεις το χρόνο εργασίας και δημιουργείς θέσεις εργασίας αυξάνοντας την παραγωγικότητα ή αυξάνεις το χρόνο εργασίας και την εκμετάλλευση των εργαζομένων με τη μείωση των αποδοχών τους. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Η Ελλάδα είναι σε αυτή την κατάσταση γιατί τα τελευταία χρόνια έχουμε επιβάλλει την εύκολη λύση για να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα ανταγωνιστικότητας της οικονομίας και κερδοφορίας του κεφαλαίου. Αντί για επενδύσεις με σκοπό την αύξηση της παραγωγικότητας, επιλέγετε η μείωση των αποδοχών. Κίνα πριν από 30 χρόνια. Η Βουλγαρία, η Ρουμανία, η Πολωνία, η Σλοβακία, οι χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ έχουν ξεπεράσει την Ελλάδα. Και μεις συζητάμε αυτή τη στιγμή για το πως θα μειώσουμε τις αποδοχές και τα δικαιώματα των εργαζομένων και όχι πως θα αυξηθεί η παραγωγικότητα και η απασχόληση. Άρα, λοιπόν στηρίζουμε τους εργαζόμενους δεν σημαίνει μόνο συντεχνιακά αιτήματα, σημαίνει τα συγκεκριμένα αιτήματα με αιτήματα τα οποία είναι γενικότερα.
Και ένα τελευταίο και τελειώνω γιατί αφορά συναδέλφους και συναδέλφισες που δουλεύουμε μαζί. Επιτρέπεται να δεχόμαστε σαν συνδικαλιστικό κίνημα το αίσχος του θεσμού των “εργολαβικών”; Επιτρέπεται; Να μιλάμε τώρα, και σωστά, για συναφή προϋπηρεσία και ο άλλος που δουλεύει δίπλα μου να βλέπει εμένα να παίρνω μισθολογική προαγωγή 350€ και αυτός να παίρνει 750€ εδώ και δέκα χρόνια; Επιτρέπεται; Αυτό λέγεται συνδικαλιστικό κίνημα; Λέγεται αλληλεγγύη των εργαζομένων; Ή λέγεται συντεχνία; Πρέπει λοιπόν αυτούς τους συναδέλφους να τους βρούμε, να τους μαζέψουμε και να δούμε πως θα τους εντάξουμε στο εργατικό δυναμικό της ΕΥΔΑΠ. Με νόμιμους φυσικά τρόπους. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Αν αυτός ο θεσμός επιβιώσει, κάθε φορά που θα φεύγει ένας μόνιμος συνάδελφος, ο επόμενος θα είναι εργολαβικός. Γιατί να κάνει μόνιμες προσλήψεις ο κ. Σαχίνης; Και θα χουμε σε λίγα χρόνια, με τη δική μας ανοχή, μία ΕΥΔΑΠ 500 εργαζομένων στελεχών και 4.000 εργολαβικών. Είδατε τα νούμερα που βγάλαμε στην ανακοίνωση σήμερα; 600 εκατομμύρια έχουν πάρει οι εργολάβοι τα τελευταία 10 χρόνια. Και στην ουσία τι κάνουν αυτοί οι εργολάβοι; Δουλειές που θα μπορούσαν να κάνουνε μόνιμοι υπάλληλοι της ΕΥΔΑΠ. Αρα, αυτά είναι θέματα που πρέπει να τα δουμε σοβαρά, να αγωνιστούμε όχι μόνο για αυξήσεις. Σε λίγο δεν θα υπάρχουν εργαζόμενοι να αγωνιστούν όταν θα είναι όλοι εργολαβικοί.
Τέλος για το θέμα των κινητοποιήσεων. Πρέπει να έρθει κόσμος. Δεν μπορεί να κάνουμε συγκέντρωση την Τρίτη και από κάτω να είναι 150 άτομα και να έρθει ο Σαχίνης και να εκτονωνόμαστε πάνω του. Πρέπει να μαζευτούν από κάτω 2000 και μπορούμε να το κάνουμε. Αν καλέσουμε τον κόσμο, θα έρθει. Κι αυτό θα είναι που πραγματικά θα φοβίσει τον κ. Σαχίνη. Αν μέχρι τότε δεν τον έχουμε φοβίσει εμείς στην αυριανή συνάντηση, όπου τα μάτια του Προέδρου, του Γραμματέα θα βγάζουν σπίθες και θα φοβηθεί ο κ. Σαχίνης και θα αναγκαστεί να πει “παιδιά ξεχάστε το εμείς δεν πρόκειται να κόψουμε αποδοχές”. Σας ευχαριστώ.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ
