Του Eduardo Galeano από το βιβλίο οι μέρες αφηγούνται
Σήμερα , παγκόσμια ημέρα για την ασφαλή εργασία, αξίζει να υπενθυμίσουμε ότι στον καιρό μας δεν υπάρχει τίποτα ποιο ανασφαλές από την εργασία. Κάθε φορά είναι όλο και περισσότεροι οι εργάτες που ξυπνάνε και αναρωτιούνται :
<<Πόσοι περισσεύουμε ; Ποιος θα μας αγοράσει >>
Πολλοί χάνουν τη δουλειά τους και πολλοί χάνουν , δουλεύοντας, τη ζωή τους :κάθε δεκαπέντε δευτερόλεπτα πεθαίνει ένας εργάτης , δολοφονημένος από αυτό που αποκαλούν εργατικό ατύχημα .
Η δημόσια ανασφάλεια είναι το αγαπημένο θέμα των πολιτικών που υποθάλπουν τη μαζική υστερία για να κερδίσουν εκλογές.
Κίνδυνος κίνδυνος , διακηρύσσουν :σε κάθε γωνιά παραμονεύει ένας κλέφτης, ένας βιαστής , ένας δολοφόνος .
Όμως οι ίδιοι πολιτικοί δεν καταγγέλλουν ποτέ την εργασία ως επικίνδυνη , ενώ είναι επικίνδυνο να διασχίσεις τον δρόμο , γιατί κάθε είκοσι πέντε δευτερόλεπτα πεθαίνει ένας πεζός , δολοφονημένος από αυτό που αποκαλούν τροχαίο ατύχημα , είναι επικίνδυνο να τρώς , γιατί όποιος έχει την τύχη να μην πεθαίνει της πείνας , μπορεί να πεθάνει δηλητηριασμένος από τα χημικά τρόφιμα ,
είναι επικίνδυνο να αναπνέεις , γιατί στις πόλεις ο καθαρός αέρας είναι , όπως και η ησυχία , είδος πολυτελείας ,
και ακόμα είναι επικίνδυνο να γεννιέσαι , γιατί κάθε τρία δευτερόλεπτα πεθαίνει ένα παιδί που δεν καταφέρνει να ζήσει μέχρι τα πέντε του .