Ανακοίνωση Νο 2 • Πέμπτη 7 Μαρτίου 2024
8 Μάρτη 2024 – Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας
Συμμετέχουμε στη στάση εργασίας του ΕΚΑ 12-3 μ.μ.
και στο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο στις 12 το μεσημέρι
Την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2024.Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας έρχεται στη Βουλή για ψήφιση το αντισυνταγματικό νομοσχέδιο ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης
Ο αγώνας των γυναικών για ισότητα και δικαιοσύνη, ενώνεται με τους αγώνες για δημόσια και πραγματική δωρεάν τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενάντια στα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Τιμώντας την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας στις 8 Μαρτίου συμμετέχουμε στην στάση εργασίας από τις 11.00 έως τις 15.00 που κήρυξε το Εργατικό Κέντρο Αθήνας και συμμετέχουμε στη συγκέντρωση στην πλ. Κλαυθμώνος στις 12.00 και στο Πανεκπαιδευτικό Συλλαλητήριο με πορεία έως την πλ. Συντάγματος.
167 χρόνια μετά το ορόσημο της 8ης Μάρτη 1857, οι γυναίκες εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις στην εργασία, το σπίτι, την εκπαίδευση, την υγεία, την πολιτική ζωή. Συνεχίζουν να είναι πιο ευάλωτες στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό και να ζουν εκτεθειμένες σε όλες τις μορφές βίας. Η Ελλάδα είναι στην τελευταία θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε θέματα ισότητας των φύλων.
Ο θεσμικός σεξισμός, η πολιτική των διακρίσεων σε βάρος των εργαζομένων γυναικών, είναι η συνειδητή πολιτική του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου. Τα πρώτα θύματα, όλων των κυβερνήσεων και των πολιτικών τους, ήταν οι γυναίκες και τα δικαιώματά τους.
Στις γυναίκες ο δείκτης ανεργίας είναι υψηλότερος, με την κάθε μορφής ελαστική εργασία να παρουσιάζεται ως «βολική» για τις γυναίκες, ώστε να ανταποκρίνονται ταυτόχρονα σε όλους τους ρόλους που τους έχουν φορτώσει, τόσο στο σπίτι, όσο και στη δουλειά. Στις εργαζόμενες γυναίκες, κατά τη διάρκεια της πανδημίας, εξαντλήθηκαν οι άδειες ανάπαυσης, αφού αναγκάστηκαν να τις ροκανίσουν ως «ειδικού σκοπού», για να ανταπεξέλθουν στα πρόσθετα βάρη.
Η ισότητα των γυναικών εξακολουθεί και το 2024 να είναι μεγάλο ζητούμενο και οι έμφυλες ανισότητες εκδηλώνονται και ως έμφυλη βία.
Οι γυναικοκτονίες συντηρούν μια τραγική επικαιρότητα και με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους φανερώνουν την ανύπαρκτη παρέμβαση κράτους και θεσμών, ταυτόχρονα με την ανυπαρξία δομών χρήσιμων στην πρόληψη, στην προστασία και στη στήριξη των κακοποιημένων γυναικών.
Τα σωματεία και τα συλλογικά συνδικαλιστικά όργανα επείγει να αναλάβουν δράση για να μπει τέλος στην έμφυλη βία και στις διακρίσεις λόγω φύλου.
Οι εργαζόμενες γυναίκες, στις ασφυκτικές συνθήκες που δουλεύουν και ζουν έχουν ανάγκη από δομές που θα εμπιστεύονται, για να καταφέρουν να αναγνωρίσουν, να αντιμετωπίσουν και τελικά να καταγγείλουν σεξουαλική παρενόχληση ή κακοποίηση.
Είναι καταστροφικό για το σύνολο των εργαζομένων, η κοινωνική αναπαραγωγή και η φροντίδα των ανθρώπων να είναι ευθύνη των οικογενειών και κυρίως των γυναικών και τα λεφτά από τη φορολογική αφαίμαξη του λαού, να πηγαίνουν σε πολεμικά αεροπλάνα και φρεγάτες, σε φοροαπαλλαγές κι επιδοτήσεις των πλούσιων, στα «πρόθυμα» ΜΜΕ.
Και φέτος, ακόμα περισσότερο, παλεύουμε και μέσα από τα σωματεία μας για μια κοινωνία χωρίς έμφυλη βία, χωρίς σεξισμό, χωρίς φτώχεια, καταπίεση και εκμετάλλευση. Για μια κοινωνία που ο βασικός δείκτης πολιτισμού της θα είναι η θέση της γυναίκας και ο ελεύθερος χρόνος των εργαζομένων.
Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΣΕΚΕΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΥΔΑΠ
