ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ
του Νίκου Καρούσου
Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα νερού, αλλά και την συγκυρία της νέας απειλής του ιού SARS-CoV-2 σε όλο τον κόσμο, είναι μια ευκαιρία να αναλογιστούμε όλοι την αξία των Δημόσιων Αγαθών. Σχετικά με την αναγκαιότητα ενός ισχυρού και αξιόπιστου Εθνικού Συστήματος Υγείας, η νέα πανδημία έχει θέσει τη βάση για μια συζήτηση με νέους όρους. Πιστεύω πως είναι καιρός να επανεκτιμήσουμε τα Δημόσια Αγαθά και να τα προστατεύσουμε.
Σε ότι αφορά το νερό, την ημέρα του οποίου γιορτάζουμε σήμερα, πέρα από τα γνωστά και από όλους επαναλαμβανόμενα για το πόσο σημαντικό είναι αυτό το φυσικό αγαθό για τη ζωή, αλλά και για την υγεία μας, θεωρώ απαραίτητο να υπενθυμίσω κάποια πράγματα που οι περισσότεροι συμπολίτες μας δεν γνωρίζουν και οι υπόλοιποι ίσως έχουν λησμονήσει.
Το 2011, πριν από εννέα ακριβώς χρόνια, υπήρξε μια πολύ σημαντική καταστροφή σε ένα τμήμα του υδραγωγείου του Μόρνου, δηλαδή του αγωγού που τροφοδοτεί την Πρωτεύουσα, και κατ’ επέκταση την μισή σχεδόν Ελλάδα με νερό. Ο λόγος που το γεγονός έχει περιπέσει στη λήθη των περισσοτέρων, οφείλεται στο ότι ολόκληρο το προσωπικό της ΕΥΔΑΠ, κινητοποιήθηκε και ανταποκρίθηκε άμεσα και αποτελεσματικά. Δεν υπήρξε διακοπή της υδροδότησης σε κανένα σημείο των περιοχών ευθύνης της, καθ’ όλο το χρονικό διάστημα αποκατάστασης της βλάβης.
Πολύ περισσότερο δεν ενθυμείται κανείς πλέον, τα προβλήματα που είχαν σημειωθεί λόγω λειψυδρίας κατά τις προηγούμενες δεκαετίες, τα οποία το προσωπικό της ΕΥΔΑΠ αντιμετώπισε με επιτυχία και αποτελεσματικότητα, εξασφαλίζοντας την ομαλή υδροδότηση της Πρωτεύουσας.
Όλοι απευχόμαστε να συμβούν στο μέλλον παρόμοια γεγονότα. Ωστόσο το ενδεχόμενο μιας αστοχίας του υδροδοτικού συστήματος δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί. Πολύ περισσότερο μάλιστα η εμφάνιση παρατεταμένης λειψυδρίας, όταν είναι γνωστή η κυκλικότητα τέτοιου είδους φαινομένων.
Στα πλαίσια της απαξίωσης κάθε Δημόσιου Αγαθού, η ΕΥΔΑΠ έχει σταδιακά αποψιλωθεί από τεχνικό προσωπικό που είναι απαραίτητο για να αντιμετωπίσει μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Οι κάθε λογής εξωτερικοί Σύμβουλοι, Εργολάβοι και εγχώριοι ή ξένοι ειδικοί, δεν είναι σε θέση να υποκαταστήσουν την κατακτημένη τεχνογνωσία και εμπειρία ενός αιώνα, που διαθέτει ακόμη το εναπομείναν προσωπικό της ΕΥΔΑΠ.
Επιβάλλεται η Πολιτεία να αντιληφθεί τη σοβαρότητα του όλου θέματος και να πράξει άμεσα αυτό που οφείλει: Να ανασυστήσει δηλαδή την Εταιρεία και να της αποδώσει όλες τις δυνατότητες που είχε στο παρελθόν, για να ανταποκριθεί επαρκώς στο κοινωνικό έργο της.
Η πανδημία και η συνακόλουθη πρωτοφανής πλανητική κρίση, παρέχουν στην ανθρωπότητα μια μοναδική ευκαιρία να επιλέξει: τον εξανθρωπισμό ή την αποκτήνωση.