Στις 12 Οκτωβρίου 2018 σε κοινή αποστολή με το σωματείο της ΕΥΑΘ το “ΣΕΚΕΣ για Δημόσια ΕΥΔΑΠ” με εκπρόσωπό του τον συνάδελφο Μαστοράκη έδωσε το παρόν στο Βελιγράδι στο κάλεσμα του Ευρωπαϊκού Κινήματος για το Νερό. Σκοπός της συνάντησης η ανταλλαγή εμπειριών και ο συντονισμός των κινημάτων των λαών των Βαλκανίων, που άλλοι αργά άλλοι γρηγορότερα βρίσκονται αντιμέτωποι με την απειλή ιδιωτικοποιήσεων του νερού.
Ως ενεργά μέλη του ευρωπαϊκού κινήματος για το νερό το ΣΕΚΕΣ και το σωματείο της ΕΥΑΘ αξιοποιήσαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε με τους γείτονες τα κοινά προβλήματα αλλά και να αναπτύξουμε την αλληλεγγύη απέναντι στην εμπορευματοποίηση και την μετατροπή του νερού από κοινό αγαθό σε εμπόρευμα.
Στις συναντήσεις από πλευράς ΣΕΚΕΣ μεταφέραμε την εμπειρία για τους αγώνες που έχουν γίνει από το 2012, την κοινή στρατηγική που ακολουθούμε με το σωματείο της Θεσσαλονίκης, αλλά και ενημερώσαμε για τα παραπέρα βήματα που πρέπει να γίνουν ώστε όχι μόνο να παραμείνει το νερό ως κοινό αγαθό προσβάσιμο για όλους αλλά για την προσπάθεια που πρέπει να γίνει για την προσβασιμότητα σε όλους και την αντιστροφή της λογικής της εμπορευματοποίησης. Ενημερώσαμε για την εμμονή της ΕΥΔΑΠ στις διακοπές της υδροδότησης στο όνομα της εισπραξιμότητας, την έλλειψη επί της ουσίας κοινωνικού τιμολογίου και την μεταστροφή της κυβέρνησης από τις προεκλογικές υποσχέσεις στην πλήρη υιοθέτηση της νεοφιλελεύθερης λογικής εμπορευματοποίησης των κοινών αγαθών.
Η ένταξη στο Υπερταμείο των δυο εταιρειών (ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ) άλλαξε αυτόματα το σκοπό των δημόσιων εταιρειών ύδρευσης, από την εξυπηρέτηση των αναγκών της κοινωνίας στην διανομή κερδών για τους μετόχους και την αποπληρωμή των χρεών της χώρας. Η πρόσφατη νέα αναβολή της εκδίκασης στο ΣτΕ της προσφυγής κατά της ένταξης της ΕΥΔΑΠ στο υπερταμείο επιβεβαιώνει την πεποίθηση ότι το θέμα του νερού το φοβούνται οι κυβερνήσεις και ότι όπου ο αγώνας δόθηκε από το κίνημα στα σοβαρά κερδήθηκε.
Από την πλευρά των συναδέλφων της ΕΥΑΘ τονίστηκε η σημασία του δημοψηφίσματος για το νερό το 2014, που όσο και αν προσπάθησαν το ΟΧΙ αυτό να το κάνουν ΝΑΙ δεν τα κατάφεραν και ούτε πρόκειται. Αναφέρθηκαν οι δράσεις του σωματείου μαζί με άλλους φορείς της πόλης να παραμείνει το θέμα στην επικαιρότητα με εκδηλώσεις, ομιλίες κλπ. Κοινό τόπος και των δυο συλλογικοτήτων (ΣΕΚΕΣ, ΣΕ-ΕΥΑΘ) ότι τα κέρδη των εταιρειών πρέπει να επιστρέφουν στην κοινωνία μέσω επενδύσεων στις υποδομές, σε τακτικό έμψυχο δυναμικό και στην καθολική προσβασιμότητα και όχι στις τσέπες των μετόχων.
Ενδιαφέρουσες στη συνάντηση ήταν οι εμπειρίες των συλλογικοτήτων από άλλες χώρες της Βαλκανικής που διαπιστώνουν ότι στις ενταξιακές ή προενταξιακές διαπραγματεύσεις των χωρών τους στην Ε.Ε. από τα πρώτα ζητήματα που μπαίνουν είναι η ιδιωτικοποίηση του νερού.
Στιγμές από την συγκέντρωση
Την πρώτη μέρα προβλήθηκε το ντοκιμαντέρ του Γιώργου Αυγερόπουλου “Up to the last drop” και την ίδια μέρα το απόγευμα έγινε συζήτηση πάνω στα ζητήματα της ταινίας.
Την δεύτερη μέρα έγινε παρουσίαση της κατάστασης που επικρατεί σε κάθε χώρα κυρίως από Σέρβους, Σλοβένους, Κροάτες, Βούλγαρους και άλλους.
Την τρίτη μέρα, που για μας ήταν και η σημαντικότερη, χωριστήκαμε σε δυο γκρουπ ένα για τα περιβαλλοντολογικά ζητήματα, και ένα για τον κοινό συντονισμό και τις δράσεις που πρέπει να γίνουν για την αποφυγή των ιδιωτικοποιήσεων. Εκεί συμμετείχε το ΣΕΚΕΣ και το σωματείο της ΕΥΑΘ και μας δόθηκε η ευκαιρία να αναπτύξουμε τις απόψεις μας.
Από την κουβέντα κρατάω από τις τοποθετήσεις ορισμένα σημεία κλειδιά κατά την γνώμη μου
- Κροατία. Υπάρχει μια και μοναδική εταιρεία, η Croatian waters, για την οποία οι συνάδελφοι Κροάτες άλλα και ο λαός, δεν διανοείται ότι θα περάσει στον ιδιώτη. Νιώθουν εθνικά υπερήφανοι που το νερό είναι δημόσιο, δεν γνωρίζουν τις λέξεις “διακοπές ύδρευσης” και “μετρητές νερού”.
- Σερβία. Έχει επιχειρηθεί η ιδιωτικοποίηση του νερού στο Βελιγράδι, η οποία απέτυχε και τώρα προσπαθούν να επανέλθουν με ΣΔΙΤ για ιδιωτικά διυλιστήρια.
- Σλοβενία. Μετά από την τροποποίηση του Σύνταγμα της χώρας ότι το νερό θα παραμείνει δημόσιο παρότι δεν υπήρχαν σε εξέλιξη ιδιωτικοποιήσεις. Το θέμα έχει μείνει ανενεργό χωρίς βέβαια το κίνημα του νερού να εφησυχάζει.
- Βουλγαρία. Εκεί είναι άλλη η κατάσταση. Πόλεις ελέγχουν τα τοπικά νερά και απαιτούν ακριβότερα τιμολόγια από τις πιο απομακρυσμένες πόλεις που δεν έχουν νερά.
