Ανακοίνωση ΠΑΜΕ για το προσφυγικό
Ο εγκλωβισμός χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου και στα ελληνοτουρκικά σύνορα στον Έβρο, αναδεικνύουν με τον πιο δραματικό τρόπο, τη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστικών οργανισμών, ΕΕ και ΝΑΤΟ και της εκάστοτε ελληνικής κυβέρνησης που συμμετέχει ενεργά σε αυτούς.
Είναι αυτοί που διαλύουν χώρες και ξεριζώνουν λαούς ολόκληρους και μετά εγκλωβίζουν τα θύματά τους σε κάθε είδους «φυλακή». Είναι αυτοί που δίνουν αέρα στα πανιά της τούρκικης άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης του Ερντογάν, για να χρησιμοποιούν τους πρόσφυγες κάθε χώρας ως όχημα προκειμένου να προωθούν τα δικά τους συμφέροντα και να παίζουν τα δικά τους γεωπολιτικά παιχνίδια στην περιοχή.
Είναι υπεύθυνοι για τις εκατόμβες των νεκρών μεταναστών και προσφύγων, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και μικρά παιδιά, για την έκθεσή τους σε όλο και πιο επικίνδυνους δρόμους διαφυγής, για την ένταση της εκμετάλλευσής τους από τους διάφορους «διακινητές» που κερδοφορούν πάνω στο υστέρημα των δυστυχισμένων ανθρώπων.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, με την ομοθυμία του ΣΥΡΙΖΑ και των λοιπών κομμάτων που στηρίζουν το σύστημα της εκμετάλλευσης, υποστηρίζει μέχρι κεραίας τον Κανονισμό του Δουβλίνου και τις συμφωνίες ΕΕ – Τουρκίας, που μετατρέπουν την Ελλάδα σε αποθήκη και φυλακή – «κλειστού» ή «ανοιχτού» τύπου – προσφύγων και μεταναστών. Μαζί με τον δραστικό περιορισμό στο δικαίωμα παροχής ασύλου σε ξεριζωμένους ανθρώπους που το δικαιούνται, επιστρατεύει κάθε μέσο καταστολής απέναντί τους και απέναντι σε όσους αγωνίζονται χωρίς να τσιμπούν στο μικρόβιο του εθνικισμού που σπέρνει. H εμπλοκή της Frontex, για τη φύλαξη των συνόρων, δημιουργεί ακόμα μεγαλύτερους κινδύνους για το λαό.
Με την «ομοψυχία» που προβάλουν ενισχύουν αντιδραστικά, ξενοφοβικά, ρατσιστικά και φασιστικά στοιχεία που επιδιώκουν να στρέψουν τους Έλληνες εργάτες ενάντια στους μετανάστες και τους πρόσφυγες, στα θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Ο πραγματικός εχθρός των εργατών και των βιοπαλαιστών όλου του κόσμου είναι αυτοί που εκμεταλλεύονται τη δουλειά και το μόχθο μας, για να αυγαταίνουν τα πλούτη τους.
Είναι οι πολιτικές τους, που γεννούν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που έχουν μετατρέψει τη «γειτονιά» μας σε μια ευρύτερη πυριτιδαποθήκη ανταγωνισμών και πολεμικών συγκρούσεων, που δυναμώνουν τα ρεύματα της προσφυγιάς και ταυτόχρονα τα εγκλωβίζουν φτιάχνοντας «φράγματα» και «φυλακές», για να προστατεύουν το «κοινό σπίτι» της ΕΕ. Είναι αυτοί που με βάση τις ανάγκες της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων κάθε χώρας, ανοιγοκλείνουν ανάλογα τις κάνουλες για την είσοδο ή όχι προσφύγων ως φτωχό, εργατικό δυναμικό.
Η ενότητα των εργαζόμενων χτίζεται στους αγώνες και στην πάλη απέναντι στις κυβερνήσεις και στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς που βρίσκονται απέναντι τους.
Η προστασία των συνόρων δε μπορεί να συνοδεύεται με μισανθρωπισμό, με «αυτόκλητους» υπερασπιστές που κάνουν επίδειξη δύναμης πάνω σε ταλαιπωρημένους ανθρώπους ή με φωνές που μιλούν για εκτοπισμούς των προσφύγων σε ξερονήσια.
Τέτοιες εικόνες προσβάλλουν και υπονομεύουν τους πρόσφατους αγώνες των νησιωτών αλλά δε μπορούν να λερώσουν την αλληλεγγύη που έχουν δώσει απλόχερα οι κάτοικοι, τα συνδικάτα και μαζικοί φορείς όλα αυτά τα χρόνια. Τέτοιες αντιδραστικές φωνές πρέπει να μπουν στο περιθώριο, να μη σηκώνουν κεφάλι όσοι σπέρνουν το δηλητήριο του εθνικισμού και του ρατσισμού στις γραμμές του εργαζόμενου λαού. Ο λαός μας ξέρει από πρώτο χέρι τι σημαίνει αλληλεγγύη και πανανθρώπινα ιδανικά, μπορεί να διακρίνει τον πραγματικό ένοχο, να μη «χτυπάει» το σαμάρι για να ακούσει το γαϊδούρι, να στοχεύει στους πραγματικούς θύτες και όχι στα θύματα.
Το ΠΑΜΕ καλεί τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να βγουν θαρρετά και με την ανακοίνωση στο χέρι και να βρεθούν σε χώρους δουλειάς, στους κλάδους, να ενημερώσουν τους εργαζόμενους για τις εξελίξεις.
Να δώσουν απάντηση στις αντιδραστικές φωνές του εθνικισμού, στην καταστολή αλλά και στον επικίνδυνο αστικό κοσμοπολιτισμό των «ανοιχτών συνόρων», να μπουν μπροστά στην πάλη για:
- Κατάργηση των κανονισμών του Δουβλίνου και της συμφωνίας ΕΕ – Τουρκίας.
- Να κλείσουν όλα τα hot spots στα νησιά του Αιγαίου και να μη δημιουργηθούν νέα, ούτε κλειστά, ούτε ανοιχτά.
- Άμεσο απεγκλωβισμό των προσφύγων από τα νησιά, με γρήγορες διαδικασίες να πάνε στις χώρες προορισμού που επιθυμούν. Στήριξη του δικαιώματος των προσφύγων σε προστασία, με βάση τις διεθνείς συμβάσεις.
Να σταματήσει τώρα κάθε συμμετοχή, στήριξη και εμπλοκή στις ενέργειες και τις επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που στηρίζουν την εισβολή της Τουρκίας στη Συρία, τις επεμβάσεις στη Λιβύη, διαιωνίζοντας τον πόλεμο και τις καταστροφές.
ΕΣΚ-ΕΥΔΑΠ: 8 ΜΑΡΤΗ ΗΜΕΡΑ – ΣΥΜΒΟΛΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΡΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΤΗΣ ΒΙΟΠΑΛΗΣ
ΜΕ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΤΙΣ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΜΑΣ ΟΡΓΑΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΓΙΑ ΖΩΗ ΜΕ ΙΣΟΤΙΜΙΑ – ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ – ΧΩΡΙΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ
Η 8η Μάρτη 1857 ήταν η μέρα που οι εργάτριες στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης βγήκαν στην απεργία και συγκρούστηκαν με τα αφεντικά – εκμεταλλευτές τους και με τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, για να διεκδικήσουν καλύτερους όρους δουλειάς και αμοιβής. Η μέρα που πριν από 110 χρόνια, το Συνέδριο των Σοσιαλιστριών Γυναικών καθιέρωσε ως μέρα τιμής και αγώνα των εργατριών όλου του κόσμου.
Είναι μια από τις πολλές φωτεινές και αιματοβαμμένες σελίδες στην ιστορία του εργατικού κινήματος, που δείχνουν και σήμερα το δρόμο που πρέπει να βαδίσουν οι γυναίκες του καθημερινού μόχθου.
Οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων δεν έχουν κανένα κοινό συμφέρον με τις γυναίκες της αστικής τάξης, δηλαδή τις εκμεταλλεύτριες του μόχθου τους, με τις γυναίκες που στελεχώνουν τα επιτελεία και τους μηχανισμούς της εξουσίας των κεφαλαιοκρατών και των επιχειρηματικών ομίλων, τις κυβερνήσεις τους και τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Δεν έχουν τίποτα κοινό με όλους αυτούς που στο όνομα της «ισότητας» τις καλούν:
- Να αποδεχτούν το τσάκισμα δικαιωμάτων και κατακτήσεων, όπως η κοινωνική ασφάλιση, η προστασία της μητρότητας, η στήριξη του κοινωνικού ρόλου της γυναίκας.
- Να αποδεχτούν ότι η μητρότητα είναι εμπόδιο στην «επαγγελματική» ζωή ή και λόγος απόλυσης, ότι πρέπει να δουλεύουν νύχτα – μέρα και σε βαριές ανθυγιεινές συνθήκες, ότι η ελαστική και μερική απασχόληση «συμφιλιώνει» την επαγγελματική με την προσωπική και οικογενειακή ζωή, ότι πρέπει να συνταξιοδοτούνται σε όλο και μεγαλύτερη ηλικία.
- Να «κυνηγούν» τη γυναικεία «επιχειρηματικότητα» και την «ποσόστωση» της συμμετοχής των γυναικών σε οργανισμούς και επιτελεία που στηρίζουν και προωθούν τη σκληρή εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, δηλαδή τη μήτρα που γεννά τα οξυμμένα προβλήματα των εργαζόμενων, ανδρών και γυναικών, την ανισοτιμία.
- Να «προσκυνούν» τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, το ΝΑΤΟ, την ΕΕ, που μακελεύουν και ξεριζώνουν τους λαούς, που ευθύνονται για τη δυστυχία των προσφύγων και των μεταναστών, ανδρών, γυναικών και των παιδιών τους.
Δεν έχουν τίποτα κοινό με όλους αυτούς που βλέπουν την ανθρώπινη ζωή με όρους «κόστους – οφέλους» και δε διστάζουν να τη θυσιάσουν στο βωμό των κερδών τους. Με όλους αυτούς που εμφανίζονται ως «υπέρμαχοι» των δικαιωμάτων της γυναίκας, αλλά άχνα δε βγάζουν για τη βία των αντιλαϊκών και αντεργατικών πολιτικών που ασκούνται από την ΕΕ και τις αστικές κυβερνήσεις, τσακίζοντας εργαζόμενους και βιοπαλαιστές, άνδρες και γυναίκες.
Δεν έχουν τίποτα κοινό με όλους αυτούς που πασχίζουν, με διάφορα κόλπα και ιδεολογήματα περί «νεοφιλελευθερισμού» και «ανδροκρατούμενων κέντρων εξουσίας», να κρύψουν ότι η γυναικεία ανισοτιμία συνδέεται με την κραυγαλέα ανισοτιμία που εμφανίζεται σε όλους τους τομείς της εκμεταλλευτικής κοινωνίας των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των τραπεζιτών, των μονοπωλιακών ομίλων που αντιμετωπίζουν τα πάντα ως εμπόρευμα και πρώτα – πρώτα τον άνθρωπο και την εργατική του δύναμη.
Η ιστορία και η πείρα του εργατικού κινήματος και των ταξικών αγώνων των γυναικών μέσα σε αυτό, αποδεικνύουν ότι τα καλέσματα για «φεμινιστική ενότητα» και «απεργίες φύλου», που – εκτός των άλλων – στηρίζονται και από την πιο επίσημη έκφραση του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στην Ευρώπη και διεθνώς (ETUC, ITUC), όχι μόνο είναι αδιέξοδα για την πάλη των εργαζόμενων γυναικών, αλλά ταυτόχρονα εξυπηρετούν την υλοποίηση των αντεργατικών και αντιλαϊκών πολιτικών, διασπώντας και κατακερματίζοντας τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες.
Για τους εργαζόμενους, γυναίκες και άνδρες, ένας είναι ο δρόμος:
Η οργάνωση και ενίσχυση της πάλης με κριτήριο τις σύγχρονες ανάγκες τους. Για μόνιμη και σταθερή δουλειά, πλήρη εργασιακά δικαιώματα, ΣΣΕ με αυξήσεις. Για δημόσια δωρεάν καθολική υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση.
Η ενίσχυση της ταξικής γραμμής πάλης μέσα στα συνδικάτα, η ενίσχυση του ΠΑΜΕ, απέναντι στην αλλοτρίωση του εργοδοτικού – κυβερνητικού συνδικαλισμού.
Η πάλη της εργατικής τάξης, για να πάρει στα χέρια της όλα όσα της ανήκουν, όλα όσα έχει δημιουργήσει με τη δουλειά της, να σπάσει τα δεσμά της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και έτσι να κατακτήσει την πραγματική ισοτιμία.
Καλούμε όλες τις εργαζόμενες, όλους τους εργαζόμενους και τα σωματεία τους να πάρουν μέρος στη Συγκέντρωση που διοργανώνουν τα Συνδικάτα, η ΟΓΕ και μαζικοί φορείς την Κυριακή 8 Μάρτη στις 11 το πρωί, στο Σύνταγμα.