ΕΡΕΥΝΑ: Διακοπές υδροδότησης, η άγνωστη κρίση ύδρευσης στις ΗΠΑ

Από τις 99 υπηρεσίες ύδρευσης που ζητήσαμε στοιχεία, 73 παρείχαν πληροφορίες. Εξετάσαμε των δυο μεγαλύτερων σε κάθε πολιτεία και αναφέρθηκε ένα πρότυπο που μας απασχολεί. με συντριπτική πλειοψηφία, επιχειρήσεις ύδρευσης των παρόχων (που δεν ελέγχονται από την πόλη ή τον δήμο) αρνήθηκαν να δώσουν τις πληροφορίες. Από τις 11 που ρωτήσαμε, μόνο μία ιδιωτική εταιρεία ήταν πρόθυμη να μας δώσει τα δεδομένα που ζητήσαμε.

Μεταξύ των επιχειρήσεων ύδρευσης που απάντησαν, πάνω από μισό εκατομμύριο νοικοκυριά έχασαν την υπηρεσία ύδρευσης για μη πληρωμή, επηρεάζοντας περίπου 1,4 εκατομμύρια άτομα το 2016. Εφαρμόζοντας αυτούς τους αριθμούς και τους μέσους όρους σε ολόκληρη τη χώρα, η έρευνά μας υποδηλώνει ότι περίπου 15 εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες είχαν μια διακοπή του νερού το 2016. Αυτό είναι ένα απίστευτο ποσοστό ανθρώπων που υποβάλλονται σε αυτό που ο ΟΗΕ ορίζει ως παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και αυτό συμβαίνει ακριβώς εδώ στην Αμερική.

Ίσως να είναι χειρότερα όταν οι ιδιωτικές επιχειρήσεις ύδρευσης διαχειρίζονται το νερό

Οι σωρευτικοί αριθμοί θα μπορούσαν να είναι ακόμη χειρότεροι, αλλά είναι αδύνατο να γνωρίζουμε με βεβαιότητα πότε οι ιδιωτικές εταιρείες αποκρύπτουν τα δεδομένα από το κοινό.

Ορισμένες ιδιωτικές επιχειρήσεις ύδρευσης αρνήθηκαν ακόμη και να παράσχουν τα δεδομένα στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Αυτό στέλνει ένα μήνυμα ότι ο μόνος τρόπος να αποκτηθούν αυτές οι πληροφορίες – που είναι απαραίτητες για τη λήψη αποφάσεων από το κοινό σχετικά με το μέλλον της διαχείρισης των υδάτων κάθε πόλης – είναι να ζητήσουν νομίμως από αυτές τις εταιρείες να το αναφέρουν.

Για το τυπικό νοικοκυριό, η ιδιωτική υπηρεσία ύδρευσης κοστίζει κατά 59% περισσότερο από την δημόσια υπηρεσία ύδρευσης, οπότε είναι εύκολο να σκεφτεί κανείς ότι τα ποσοστά διακοπών νερού για τις πόλεις όπου το νερό διαχειρίζεται ιδιωτικά είναι πολύ υψηλότερα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι ζωτικής σημασίας να συγκεντρωθούν αυτά τα στοιχεία από τις πόλεις όπου ιδιωτικοποιήθηκε η υπηρεσία ύδρευσης. Εάν οι αριθμοί δεν είναι τόσο κακοί, τι υπάρχει για να κρύψετε;

Οι διακοπές νερού είναι μια πολιτική απόφαση – που σημαίνει ότι είναι εφικτός ένας άλλος τρόπος

Ο Tiffani Ashley Bell, συνιδρυτής του Water Detroit Project που προσπαθεί να κρατήσει το νερό των ανθρώπων συνδεδεμένο κατά περίπτωση μέχρι να γίνουν αλλαγές στην πολιτική, δήλωσε στο CBS MoneyWatch: “Δεν υπάρχει δικαιολογία για την πλουσιότερη χώρα του κόσμου να έχει πολίτες που πρέπει να ζήσουν με αυτόν τον τρόπο. Δεν πιστεύω ότι το νερό πρέπει να είναι ελεύθερο, αλλά δεν νομίζω ότι οι πολίτες θα πρέπει να υποβάλλονται σε μήνες χωρίς να έχουν νερό”.

Ποια είναι λοιπόν η εναλλακτική λύση για τις πόλεις που πρέπει να διαχειριστούν το κόστος των υδάτων τους, αλλά θέλουν επίσης να σέβονται τα ανθρώπινα δικαιώματα και να προσφέρουν αξιοπρέπεια σε όσους έχουν δυσκολίες;

Τον Ιούλιο του 2017, η Φιλαδέλφεια ξεκίνησε το πρώτο πρόγραμμα οικονομικής προσιτότητας του έθνους για τον τομέα των υδάτων, το οποίο αποδεικνύεται επιτυχημένο στη διασύνδεση των νοικοκυριών χαμηλού εισοδήματος. Αυτά τα προγράμματα καλύπτουν τους λογαριασμούς νερού σε ένα επίπεδο που κάθε νοικοκυριό χαμηλού εισοδήματος μπορεί να αντέξει να πληρώσει με βάση το εισόδημά του.

Άλλες πολιτικές επιλογές που βοηθούν τους ανθρώπους να συνδεθούν και να οδηγήσουν σε πιο ανθρώπινη διαχείριση των υδάτων περιλαμβάνουν πιο ευέλικτα χρονοδιαγράμματα πληρωμών, παρατεταμένες προθεσμίες πληρωμής και επαρκή προειδοποίηση πριν από την αποσύνδεση. Υπάρχουν επίσης σημαντικά κρατικά και ομοσπονδιακά μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν για την παροχή χρηματοδότησης σε τομείς που αγωνίζονται περισσότερο για να διατηρήσουν τις υπηρεσίες ύδρευσης συνδεδεμένες.

Τι μπορείτε να κάνετε για να σταματήσετε τις διακοπές νερού

Απαντώντας στην αναφορά της έρευνας για τις διακοπές νερού, ο κ. Brenda Lawrence (D-MI) είπε: “Εδώ και πολύ καιρό έχουμε καταλάβει τι επιβεβαιώνει η έκθεση: Το πρόβλημα της προσβασιμότητας του νερού στο Ντιτρόιτ είναι πραγματικό και έχει περάσει σχεδόν 10 χρόνια. Αυτές οι διακοπές ύδρευσης επηρεάζουν δυσανάλογα τους κατοίκους χαμηλού εισοδήματος και μειονοτήτων στο Ντιτρόιτ. αυτό είναι απαράδεκτο.

Ωστόσο, εκπλήσσομαι με το βαθμό στον οποίο άλλες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα αντιμετωπίζουν παρόμοια κρίση. Για να καταπολεμήσουμε αυτή την κρίση, πρέπει να έχουμε όλα τα χέρια στον ίδιο στόχο. Το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα και κάθε άτομο πρέπει να έχει εγγυημένη πρόσβαση σε προσιτό νερό. Για το λόγο αυτό, υποστηρίζω τον νόμο για τα ύδατα, ο οποίος θα επανεπενδύσει ομοσπονδιακά δολάρια στην ανανέωση των γερασμένων υποδομών μας και θα χρηματοδοτήσει πλήρως το ασφαλές, καθαρό και προσιτό νερό σε εθνικό επίπεδο».