Γράφει ο Γιάννης Φασουλάς
Η ιδιωτικοποίηση του νερού απασχολεί όλο και πιο έντονα εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Δεν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς όταν :
- Μόνο το 3% είναι πόσιμο από το νερό που καλύπτει το 70% της γήινης επιφάνειας.
- Τουλάχιστον ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στο νερό και ακόμη 3 σχεδόν δισεκατομμύρια έχουν σοβαρά προβλήματα ανεπάρκειας.
- Ένα μεγάλο ποσοστό που σε πολλές περιπτώσεις φτάνει και το 80% του πόσιμου νερού, χάνεται από τις διαρροές στα δίκτια που είναι πολύ παλιά και κακοσυντηρημένα. Οι ιδιωτικοποιήσεις ευθύνονται για τα περισσότερα από τα κρούσματα αυτά.
- Οι ανάγκες σε νερό – προβλέπουν τα Ηνωμένα Έθνη – θα υπερβούν κατά 40% τις σημερινές το 2030 ( λόγο κλιματικών αλλαγών, αύξηση πληθυσμού κ.α )
Είναι φανερό ότι τα επόμενα χρόνια, πιο έντονα θα απασχολήσει όλο τον πλανήτη αυτό το θέμα.
Το νερό είναι από τις πιο βασικές ή μάλλον η πιο βασική ανάγκη για την επιβίωση και για την ποιότητα ζωής.
Νερό και κερδοσκοπία
Και όμως το νερό αντιμετωπίζεται από την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα, σχεδόν σε όλο τον κόσμο, ως προϊόν για κερδοσκοπία και όχι ως αγαθό σε ανεπάρκεια , ως αγαθό που πρέπει να έχουν ελεύθερη πρόσβαση όλοι οι άνθρωποι.
Στην Ευρώπη και κυρίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχουν κινητοποιηθεί εκατομμύρια άνθρωποι απαιτώντας μια σαφή απάντηση στο ερώτημα : Είναι το νερό για την Ε.Ε ανθρώπινο αγαθό η εμπόρευμα της αγοράς;
Ξεκάθαρη απάντηση δεν έχει δοθεί από την Ε.Ε, ενώ αρνείται να αναγνωρίσει το ανθρώπινο δικαίωμα στο νερό , όπως έκανε ο ΟΗΕ το 2010.
Έχουν όμως δόση ξεκάθαρη απάντηση, όταν επιβάλουν τα μνημόνια τους , όταν θέτουν υπό οικονομική – και όχι μόνο – επιτήρηση τις χώρες που πέφτουν στα νύχια τους. (Την χειρότερη επιβολή την έχει κάνει το ΔΝΤ σε χώρες της Λατινικής Αμερικής όπου ακόμη και να μαζεύει κανείς το νερό της βροχής θεωρείται αδίκημα!).
Και η απάντηση τους είναι: ΝΑΙ . Το νερό θα πουληθεί αφού τα κέρδη (οικονομικά και άλλα) θα είναι τεράστια για τους «επενδυτές».
Σε κίνδυνο ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ
Αυτά ακριβώς προβλέπουν και απαιτούν τα μνημόνια και στην πατρίδα μας : Την ιδιωτικοποίηση του νερού. Βέβαια αυτή η ιστορία δεν ξεκίνησε με τα μνημόνια. Αυτό θα είναι – αν τους περάσει – το τέλος τος της πορείας που ξεκίνησε την περίοδο της διακυβέρνησης του Κ. Μητσοτάκη το 1990–93. Για να προσθέσουν όλες οι επόμενες κυβερνήσεις –παρά τις διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου– το δικό τους λιθαράκι, που έγινε αγκωνάρι την τελευταία τριετία από την κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα.
Στην τέταρτη αξιολόγηση σαφώς και κατηγορηματικά αναφέρεται η πώληση < μειοψηφικών ( το τυράκι στην φάκα… ) πακέτων των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ.
«Η Ελλάδα δεν θα υπαναχωρήσει από το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων μετά το τέλος του προγράμματος του μνημονίου» ανάφερε η Ου. Αικατερινάρη πρώτο στέλεχος του υπερταμείου, το οποίο έχει στην κατοχή του το 49,96 % των μετοχών της ΕΥΔΑΠ , και το οποίο (ταμείο) σαφώς δεν ανήκει στον δημόσιο η ευρύτερο δημόσιο τομέα της οικονομίας όπως αναφέρεται ρητά στον ιδρυτικό του νόμο.
Έτσι αν το ΤΑΙΠΕΔ που σήμερα κατέχει το 11,4% , πουλήσει όπως προβλέπεται παραπάνω το ποσοστό του, το υπερταμείο θα γίνει το απόλυτο αφεντικό.
Καιρός για δράση
Είναι φανερό ότι ο Ελληνικός λαός πρέπει να αντιδράσει αποφασιστικά και δυναμικά αν δεν θέλει να αυξηθεί υπέρογκα η τιμή του νερού και να μειωθεί αντίστοιχα η ποιότητά του, αφού αυτό ακριβώς έγινε όπου γης με τις ιδιωτικοποιήσεις. Ευθύνες έχουν και όσα από τα σημερινά κόμματα που έχουν στις διακηρύξεις τους ( όχι για κατανάλωση…) την μη ιδιωτικοποίηση του νερού.
Όμως μεγάλες ευθύνες έχουν από τα πράγματα και οι εργαζόμενοι των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ.
Τα συνδικάτα και στους δύο φορείς έχουν ομόφωνες αποφάσεις και αυτό είναι σημαντικό.
Η ζωή όμως δείχνει ότι δεν αρκεί.
Χρειάζονται νέες καλύτερα συντονισμένες και δυναμικές ενέργειες. Η αλήθεια είναι ότι το συνδικάτο της ΕΥΑΘ έχει κάνει πιο ουσιαστικές ενέργειες. Το ίδιο και η παράταξη ΣΕΚΕΣ στην ΕΥΔΑΠ που έχει στην καθημερινή ατζέντα της το θέμα , συμμετέχοντας και ενισχύοντας πανελλαδικά και όχι μόνο την προσπάθεια να συγκεντρωθούν και να κινητοποιηθούν , δυνάμεις που αντιστέκονται στην ιδιωτικοποίηση.
Οι εργαζόμενοι και στις δύο εταιρίες έχουν σαφώς σημαντικότατα προβλήματα από τις πολιτικές των κυβερνήσεων ( τραγική μείωση μισθών και δικαιωμάτων, εγκληματική μείωση προσωπικού κ.α ) και πρέπει να συνεχίσουν να υπερασπίζονται τα δικαιώματα και τις κατακτήσεις τους.
Όμως πρέπει να ιεραρχήσουν ως πρώτο πρόβλημα το σταμάτημα της ιδιωτικοποίησης.
Και αυτό θα γίνει μόνο όταν πλήρως κατανοήσουν ότι μέλλον θα υπάρχει μόνο όταν δεν θα υπάρχει ιδιωτικοποίηση , μόνο όταν επανέλθουν οι εταιρίες στον δημόσιο τομέα, μόνο όταν αυτός ο τομέας θα μπει στη λογική της εξυπηρέτησης των συμφερόντων των εργαζομένων, μόνο όταν υπάρξει αλλαγή σε πολιτική κατεύθυνση.
Τέτοιες αλλαγές που θα συντελούν στην ανάπτυξη των συμφερόντων του λαού και όχι των μονοπωλίων και του κεφαλαίου.
Έτσι μόνο θα κερδίσουν το λαό και θα έχουν ισχυρότατους συμμάχους στον αγώνα τους. Να κάνουν τα πάντα ώστε οι κίνδυνοι από την ιδιωτικοποίηση του νερού , να γίνουν κατανοητοί και από τον τελευταίο κάτοικο αυτής της χώρας.
Παράλληλα να συντονίσουν τη δράση τους με τους εργαζόμενους σε ενέργεια και τηλεπικοινωνίες, μακριά από τους ξεπουλημένους της ΓΣΕΕ που όχι μόνο δεν κάνουν τίποτα, αλλά συμβάλουν στο να περάσουν τα κυβερνητικά σχέδια.
Να συμβάλουν σε μια πλατιά ταξική ενωτική προσπάθεια που μπορεί να δώσει διεξόδους.
Το νερό –δείχνουν οι έρευνες– αποτελεί ένα από τα πρώτα θέματα για την ποιότητα της ζωής. Είναι δεδομένη η ευαισθησία σε πολύ μεγάλο κομμάτι του Ελληνικού λαού , και αυτό φέρνει διάθεση για δράση.
Αν γίνουν τα παραπάνω, ίσως πανηγυρίσουμε μια πρώτη ήττα των μεθόδων του νεοφιλελευθερισμού.
Και αυτό το έχουμε –ως εργαζόμενοι και συνταξιούχοι– απόλυτη ανάγκη σήμερα. Γιατί θα αποδείξει ότι ο αγώνας φέρνει αποτέλεσμα.
Μπορούμε !