του Αλέκου Μερσινιά
μέλος του Δ.Σ. της ΟΜ.Ε. ΕΥΔΑΠ, μέλος της γραμματείας του ΣΕΚΕΣ
Περιδιαβαίνοντας κοινωνικές ειδήσεις στο διαδίκτυο, διάβασα , ότι σήμερα 30 Αυγούστου, μαζί με τη γιορτή του αγίου Αλεξάνδρου ( μεγάλη η χάρη του), είναι και η παγκόσμια ημέρα των εξαφανισμένων.
Κατέγραψα τις υποχρεώσεις μου για τα χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και τις εορτάζουσες, σχεδίασα την αγορά γλυκισμάτων για το περιφερειακό μιας και τυχαίνει να είμαι εορτάζων.
Σκεπτόμενος μετά την παγκόσμια μέρα των εξαφανισμένων και προσπαθώντας να αντιληφθώ ακριβώς τη σημασία της, χάθηκα στις σκέψεις των γεγονότων που συμβαίνουν σήμερα στην ΕΥΔΑΠ, αλλά και ενδεχομένως σε αυτά που θα ακολουθήσουν, δηλαδή την αξιολόγηση από ιδιωτική εταιρεία, την πώληση του 11%, το πέρασμα της εταιρείας στο Υπερταμείο, την συνέχιση των εργολαβιών, των διακοπών υδροδότησης κλπ.κλπ, μέχρι την τελική ιδιωτικοποίησή της.
Ενώ τρέχουν όλα αυτά, οι θεσμικοί συνδικαλιστικοί φορείς της εταιρείας ( ΟΜΕ και σωματεία), σιωπούν εκκωφαντικά.
Η ομοσπονδία ούτε μια χλιαρή έστω ανακοίνωση για την ιδιωτική αξιολόγηση, ούτε μια προσπάθεια αποτροπής της... Πού είναι τελικά το ανώτατο θεσμικό συνδικαλιστικό όργανο της εταιρείας, και η πλειοψηφία της ΔΑΚΕ που αποφασίζει?
Είναι απλά εξαφανισμένοι…
Τώρα πια δεν έχω ερωτηματικό για την σημασία της Παγκόσμιας Ημέρας Εξαφανισμένων…
Συνάδελφοι εξαφανισμένοι πολύχρονοι…,ελπίζοντας αυτή η εξαφάνισή σας , να μην σημάνει και τον αφανισμό όλης της εταιρείας.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ