του Πέτρου Μπαστέα, μέλος ΔΣ Πολιτιστικού Κέντρου, μέλος γραμματείας ΣΕΚΕΣ
Αυθόρμητα σου έρχεται στο μυαλό, διαβάζοντας τις απολογητικές ανακοινώσεις των δύο εκπροσώπων μας στο ΔΣ της ΕΥΔΑΠ, το τραγούδι του Μηλιώκα: “Να δεις που κάποτε / θα μας πούνε και μαλάκες / να δεις που κάποτε / θα μας πούνε και χαζούς” . Ε, μας είπαν. Χαζούς και χαζές. Που δεν αντιληφθήκαμε την “ειλικρίνεια”, την “ανιδιοτέλεια”, την “αγωνιστικότητα” και κυρίως την “αποτελεσματικότητα” της δράσης τους ΟΛΑ αυτά τα χρόνια για την γνωστή υπόθεση των προσφυγών κατά του νόμου 4024.
Για να καταλάβουμε το μέγεθος της “προδοσίας” των δύο εκπροσώπων μας, κυρίως του συν. Αγγελάκη, που ήταν παρών και υπερψήφισε την απόφαση του Δ.Σ. της ΕΥΔΑΠ, ας αναλογιστούμε:
Το Δ.Σ της ΕΥΔΑΠ, πήρε στα χέρια του μια άμεσα εκτελεστή δικαστική απόφαση που έλεγε: “Μέχρι να αποφασίσει τελεσίδικα το δικαστήριο επί της αγωγής κατά του νόμου 4024/11, οι εργαζόμενοι της ΕΥΔΑΠ (και όχι βέβαια μόνο όσοι προσέφυγαν), επι της ουσίας έχουν δίκιο. Είχαν δίκιο και με την πρώτη απόφαση επί των ασφαλιστικων (ακόμα και αν κάποιοι τους έβαλαν να παραιτηθουν), αλλά και τώρα έχουν δίκιο. Δεν ισχύουν για αυτούς οι διατάξεις του νόμου 4024. Δώστε πίσω τους μισθούς που περικόψατε από το 2012. Αν δεν το κάνετε θα πληρώνετε ρήτρα 1000 ευρώ το μήνα”
Αξιοποιώντας αυτό ακριβώς το σκεπτικό της απόφασης, (το οποίο ενδεχομένως θα επηρεάσει και την εκδίκαση της αγωγής), οι εκπρόσωποί μας, έπρεπε να έρθουν και το 2012 και κυρίως σήμερα, σε συννενόηση με την Ομοσπονδία και τα σωματεία, ενημερώνοντας τους εργαζόμενους, ώστε να διεκδικήσουμε ΟΛΟΙ μαζί, ένα αμοιβαία επωφελές συμβιβασμό με τη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ. Το ποσόν, περίπου 9-10 εκατομύρια(;), (ελάχιστο μπροστά στα 400 εκατομύρια που μας έχουν ληστέψει από το 2010 μέχρι σήμερα), το οποίο είναι υποχρεωμένη λόγω των προσφυγών να καταβάλλει η ΕΥΔΑΠ, αν μοιραζόταν αναλογικά σε όλο το προσωπικό θα αποτελούσε ανάσα από την λεηλασία των μισθών και την φοροεπιδρομή που ζούσαμε και ζούμε ακόμα λόγω των μνημονιακών πολιτικών.
Αντί αυτής της τακτικής οι εκπρόσωποί μας και η πλειοψηφία της ΟΜΕ επέλεξαν τις προσωπικές παρασκηνιακές διαβουλεύσεις με τις διοικήσεις, ερήμην των εργαζομένων.
Στην κρίσιμη στιγμή, στην πρόσφατη συνεδρίαση του Δ.Σ. στηρίζουν με την ψήφο τους (ή την αφωνία τους) την χειρότερη από όλες τις λύσεις. Δηλαδή, να φορτωθούν οι εργαζόμενοι το οικονομικό βάρος της δικαστικής ήττας της ΕΥΔΑΠ. Η νίκη των εργαζομένων να στραφεί εναντίον τους. Μάλιστα καλούν τους εργαζόμενους να “θάψουν” τη δικαστική νίκη και να παραιτηθούν από τις απαιτήσεις τους, αντί να τις αξιοποιήσουν προς όφελος όλων. Εκ των πραγμάτων (εκόντες, άκοντες) προσέφεραν μεγάλη υπηρεσία στην απέναντι πλευρά, την εργοδοσία. Δίνουν, έτσι, λαβή στον κάθε “κακόπιστο” να υποθέσει ότι θέλει, για τα πραγματικά κίνητρα αυτής τους της στάσης.
Αλλά ποτέ δεν είναι αργά. Έστω και τώρα η απόφαση του Δ.Σ. της ΕΥΔΑΠ μπορεί και πρέπει να ανακληθεί. Λύση που να εμπλέκει και να ωφελεί ΟΛΟ το προσωπικό, μπορεί και πρέπει να βρεθεί. Αρκεί οι “από δω” μεριά, οι εργαζόμενοι και οι εκπρόσωποί τους να καταλάβουν οτι τίποτα δεν χαρίζεται, αλλά όλα κατακτιούνται. Και οτι όταν οι εκπρόσωποί δεν “τραβάνε” ή τους αλλάζεις ή τους αγνοείς.