Τέθηκε σε ισχύ την 1.4.2021 το νέο οργανόγραμμα τέρας στην ΕΥΔΑΠ, τουλάχιστον ως προς τα «κουτάκια» που το συνθέτουν. Διότι ενώ οι θέσεις στο νέο δημιούργημα αυξήθηκαν κατά 50 τουλάχιστον, στην ουσία και προς το παρόν όπως λέγεται, τα στελέχη που συμμετέχουν σε αυτό, απέμειναν τα ίδια, αφού κάποια από αυτά τοποθετήθηκαν σε θέσεις «εκτελούντων χρέη» σε 2,3,5 ή και περισσότερες θέσεις ταυτόχρονα.
Το αποτέλεσμα είναι πρωτόγνωρο για την ιστορία της ΕΥΔΑΠ και τουλάχιστον αμφίβολο για την συνέχιση της εύρυθμης λειτουργίας των οργανωτικών μονάδων και συνολικά της εταιρίας. Αν κάποια στελέχη μπορούν τώρα να εκτελούν χρέη για πέντε, γιατί άραγε αργότερα θα χρειάζονται περισσότεροι;
Επακόλουθο των παραπάνω εξελίξεων είναι να βρίσκονται από εδώ και στο έξης σε αναβρασμό όλοι, λίγο πολύ οι εργαζόμενοι, προσπαθώντας να προσαρμοσθούν στις νέες καταστάσεις, χωρίς στην ουσία να γνωρίζουν τι θα επακολουθήσει τους επόμενους μήνες, έως την πλήρη στελέχωση του οργανογράμματος.
Ο «χορός του οργανογράμματος» καλά κρατεί και θα συνεχίσει να δημιουργεί κλίμα αναταραχής σε όλη την εταιρία, με εργαζόμενους να ψάχνουν να μετακινηθούν σε μονάδες που θεωρούν καλύτερες μετά τις αλλαγές, άλλους να αναρωτιούνται τι θα αλλάξει σχετικά με τα καθήκοντά τους, τους προϊσταμένους τους ή και τα μισθολογικά τους ακόμη και άλλους να σπεύδουν να διεκδικήσουν τις καρέκλες των δήθεν νέων ευκαιριών.
Δεν είναι κατακριτέο για κάποιον να διεκδικεί μια αναβάθμιση και μια καλύτερη θέση στην ιεραρχία, θα πρέπει όμως ίσως να αναρωτηθεί, το κατά πόσο πλέον είναι εφικτό, αναλαμβάνοντας μια θέση ευθύνης, να καταφέρει να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του, ώστε να φανεί χρήσιμος στην εταιρία αλλά και συνεπής στον εαυτό του, με τις συνθήκες που διαμορφώνονται πλέον στην ΕΥΔΑΠ, χωρίς προσωπικό, χωρίς τους απαραίτητους πόρους, σε περιορισμένους χώρους εργασίας (όπως πρόσφατα διαμορφώθηκαν) και αντιμέτωπος με πλήθος γραφειοκρατικών διαδικασιών.
Δυστυχώς, οι κινήσεις και οι ενέργειες της Διοίκησης, παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις, δεν πείθουν για τις διαθέσεις της να οδηγήσουν την εταιρία σε πρόοδο και σε ομαλή πορεία μελλοντικά, σε ανάπτυξη και σε βελτίωση των σχέσεων με τους εργαζόμενούς της αλλά και με την κοινωνία. Αντίθετα, μάλλον θα δημιουργήσουν ένα πολύπλοκο σχήμα, δυσκίνητο και αντιπαραγωγικό, που τελικά δεν θα λύνει αλλά θα δημιουργεί περεταίρω προβλήματα στην καθημερινή λειτουργία του, στο προσωπικό αλλά και γενικότερα στην πορεία της εταιρίας.
Ήδη, εδώ και πολύ καιρό, κρίσιμες οργανωτικές μονάδες της εταιρίας, όπως αυτές του Υγειονομικού, του Δικτύου Ύδρευσης, του Δικτύου Αποχέτευσης, της Πληροφορικής και άλλες, που η λειτουργία τους έχει να κάνει άμεσα με την παροχή υπηρεσιών στους πολίτες, δυστυχώς υπολειτουργούν, λόγω έλλειψης προσωπικού αλλά και εξαιτίας της πολύπλοκων διαδικασιών που οφείλουν να ακολουθούν καθημερινά. Οι συνεπείς και ευσυνείδητοι εργαζόμενοι, που τα τελευταία χρόνια υπερβαίνουν τον εαυτό τους για να κρατήσουν σε λειτουργία τις ευαίσθητες αυτές Υπηρεσίες της εταιρίας, θα βρεθούν σε ακόμη δυσμενέστερη θέση, αντί όπως θα έπρεπε, να βελτιώσουν τις συνθήκες εργασίας τους.
Τώρα γίνεται πιο άμεσος ο κίνδυνος, νευραλγικές οργανωτικές μονάδες της εταιρίας, να μην είναι σε θέση να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, αφού πιθανότατα θα χρειασθεί να αποχωρήσουν από αυτές και άλλοι εργαζόμενοι, οι οποίοι θα πρέπει να στελεχώσουν τις νέες θέσεις του οργανογράμματος. Περισσότερες λοιπόν θέσεις ευθύνης, αυξημένες απαιτήσεις σε προσωπικό για να τις υποστηρίξουν, αυξημένες υποχρεώσεις και περισσότερη γραφειοκρατία και δυσκαμψία, αλλά παράλληλα λιγότεροι εργαζόμενοι στις κρίσιμες υπηρεσίες. Διότι η πολύμηνη κατάσταση με την ολοκλήρωση των μόνιμων προσλήψεων, που είναι ακόμη σε εκκρεμότητα, έχει παρατραβήξει πλέον. «Θα γίνουν αλλά θα αργήσουν», άγνωστο το πότε.
Και συν όλα αυτά, γνωστές κλίκες συνδικαλιστών, κομματαρχών και παρατρεχάμενων, τάζουν θέσεις και μεταθέσεις στους ακολούθους τους για το νέο οργανόγραμμα και πιέζουν καταστάσεις, με κάθε τρόπο, ώστε να πραγματοποιηθούν τα ρουσφέτια τους, αδιαφορώντας με την σειρά τους για το κοινό καλό, για την μελλοντική πορεία της εταιρίας, για την επόμενη κατάσταση, όταν δηλαδή η σημερινή Διοίκηση θα έχει αποχωρήσει και θα έχει έρθει η επόμενη (ή οι επόμενες).
Αν όλο αυτό το δημιούργημα δεν είναι καταδικασμένο σε αποτυχία, τότε θα βγάλουμε το καπέλο στο σύγχρονο μάνατζμεντ της ΕΥΔΑΠ, το οποίο θα έχει επιτύχει το ακατόρθωτο.
Διαφορετικά, το πιθανότερο, θα ρίξουμε την ευθύνη στους εργαζόμενους και θα «αναγκασθούμε» να απευθυνθούμε σε γνωστούς μάνατζερς και στελέχη της αγοράς, με ότι αυτό συνεπάγεται. Μήπως αυτό είναι το «ζητούμενο» τελικά ;
Θανάσης Φωτόπουλος, Μέλος του ΔΣ της ΟΜΕ ΕΥΔΑΠ, Μέλος του ΔΣ του Συλλόγου Επιστημονικού Προσωπικού ΕΥΔΑΠ, Μέλος της Γραμματείας ΣΕΚΕΣ για Δημόσια ΕΥΔΑΠ
