καπιταλισμός

Σύμφωνα με στοιχεία της Edelman Trust Barometer, τα οποία μεταδίδει το Reuters, σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε δείγμα 34.000 ανθρώπων από 28 χώρες του κόσμου, το 56% θεωρεί ότι «ο καπιταλισμός σήμερα κάνει περισσότερο κακό παρά καλό στον πλανήτη».

του Γιάννη Κουζή, κοσμήτορα Σχολής Πολιτικών Επιστημών Παντείου Πανεπιστημίου

του Πέτρου - Λινάρδου Ρυλμόν (από την εφημερίδα ΕΠΟΧΗ)Γιατί τόση εμπιστοσύνη εκ μέρους της Αριστεράς στην ικανότητα του καπιταλισμού να ανανεωθεί; Πρόκειται στην πραγματικότητα για ευρωπαϊκό φαινόμενο και όχι απλά ελληνικό. Σε μας έκανε πρόσφατα την εμφάνισή της η θεωρία του “ελατηρίου”: η οικονομία συμπιέστηκε, πού θα πάει θα εκτιναχθεί! Υπάρχει και “μαρξιστική” θεμελίωση: ο καπιταλισμός γνωρίζει κύκλους και μέσα από την ύφεση και τη μείωση του εργατικού κόστους αναζωογονείται! Πρόκειται, βέβαια, για μια προσέγγιση που μας καλεί να αναβάλουμε τα κοινωνικά αιτήματα, αλλά και να αγνοήσουμε τα οξυνόμενα και επείγοντα περιβαλλοντικά προβλήματα.Η ATTAC για τη δυναμική του καπιταλισμούΜια τελευταία έκδοση της γαλλικής ΑΤΤΑC1 απαντάει στο ερώτημα για τη σημερινή δυναμική του καπιταλισμού: η μεγέθυνση του προϊόντος χαρακτηρίζεται πλέον από στασιμότητα, η υπερχρέωση συνεχίζεται ως παγκόσμιο φαινόμενο και οι “αναδυόμενες” οικονομίες πέρασαν σε φάση επιβράδυνσης. Πώς μπορεί σε αυτό το διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον να “εκτιναχθεί” η ελληνική οικονομία; Αρκούν το μειωμένο εργατικό κόστος, τα φτηνά κτίρια και χωράφια; Είναι δυνατόν να κατακτηθούν αγορές, από υπαρκτές ή νέες επιχειρήσεις, που θα παρασύρουν το σύνολο της οικονομίας; Οι οικονομολόγοι της ATTAC2 αναδεικνύουν μια ιστορική τάση μείωσης της παραγωγικότητας η οποία οδήγησε από τη δεκαετία του 70 στην καθήλωση της κερδοφορίας, και στην αμφισβήτηση του φορντικού μοντέλου στο πλαίσιο του οποίου μοιραζόταν οι αυξήσεις της παραγωγικότητας μεταξύ κερδών και αμοιβών. Αυτή η αλλαγή περιόδου αντιμετωπίστηκε από το νεοφιλελεύθερο μοντέλο μέσω της αναδιανομής του εισοδήματος σε βάρος της εργασίας, της αύξησης του δανεισμού, και επιπλέον μέσω της αξιοποίησης των αγορών στις “αναδυόμενες” οικονομίες.Οι πολιτικές λιτότητας και η υπερχρέωσηΤα κέρδη πράγματι αυξήθηκαν από τη δεκαετία του ‘80 και μετά, αλλά δημιουργήθηκε ταυτοχρόνως μια τεράστια πυραμίδα “εικονικού κεφαλαίου”, που για να αποδώσει στους κατόχους τίτλων έπρεπε και πρέπει να συνεχίζονται οι αναδιανομές εισοδήματος. Χαρακτηριστική είναι, όπως γνωρίζουμε, η περίπτωση του “ελληνικού χρέους”. Αφού τονώθηκε η...

Το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα σας καλεί στην παρουσίαση του βιβλίου "Κρίση της ΕΕ και Αντικαπιταλιστική Εναλλακτική", την Τετάρτη 21 Δεκέμβρη, στις 7μμ, στο Δημαρχείο της Νέας Ιωνίας.Για το βιβλίο θα μιλήσουν η συγγραφέας Μαρία Στύλλου, 21 του περιοδικού Σοσιαλισμός από τα Κάτω, κείμενα της οποίας περιλαμβάνονται στο βιβλίο κι ο Μανώλης Μαστοράκης,  μέλος του Συμμετοχικού Ενωτικού Κινήματος Εργαζομένων - Συνταξιούχων ΕΥΔΑΠ.Τον Μάρτη του 2017 συμπληρώνονται 60 χρόνια από τη Συνθήκη της Ρώμης και την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας που αποτέλεσε τον προπομπό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως την ξέρουμε σήμερα. Όσες φιέστες και να γίνουν για την επέτειο των γενεθλίων, δεν μπορούν με κανένα τρόπο να κρύψουν τη σημερινή πραγματικότητα: το μεγαλεπήβολο σχέδιό τους βρίσκεται σε κρίση –οι ρωγμές στο οικοδόμημα της ΕΕ είναι εμφανείς και βαθιές, τόσο σε οικονομικό, όσο και σε πολιτικό επίπεδο.Σήμερα, μια Ευρώπη που ήθελε να προβάλλεται ως Γη της Επαγγελίας για όλους τους πληθυσμούς μέσα και γύρω της, έχει φτάσει στο σημείο όχι μόνο να επιβάλλει βάρβαρη λιτότητα και φτώχεια στους λαούς της, αλλά και να υψώνει φράχτες κατά των προσφύγων, να ευθύνεται για τη μετατροπή της Μεσογείου σε υγρό τάφο χιλιάδων ψυχών και να καλλιεργεί το ρατσιστικό τρόμο και την ισλαμοφοβία.Η ΕΕ μέσα στην κρίση της αποκαλύπτει τον αληθινό χαρακτήρα της σαν ένας θεσμός ριζωμένος στις ανάγκες του καπιταλισμού. Τα κείμενα που αποτελούν αυτό το βιβλίο δείχνουν ότι η αντικαπιταλιστική ματιά ήταν και είναι πιο ρεαλιστική για την ανάλυση της πορείας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και για τον εξοπλισμό της εργατικής αντίστασης στις επιθέσεις της.Κρίση στην ΕΕ και Αντικαπιταλιστική Εναλλακτική Συγγραφέας: Μαρία Στύλλου, Πάνος Γκαργκάνας, Θανάσης Καμπαγιάννης, Σωτήρης Κοντογιάννης Εκδόσεις: Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο, 2016 Σελίδες: 152ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟΥΜαρία Στύλλου Η βαθιά κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης • Με πυξίδα τις ανάγκες του κεφάλαιου • Η αντίσταση και η εναλλακτικήΜαρία Στύλλου ΕΟΚ 1950-1970. Αναζητώντας τη μεγάλη αγορά • Η συνθήκη της Ρώμης • Η ελληνική συμμετοχή •...

Την μέρα της Εργατικής Πρωτομαγιάς, οι κομμουνιστές καλούν την εργατική τάξη, τους εργαζόμενους να δυναμώσουν την μαζική κινητοποίηση και να εντείνουν τη ταξική πάλη, ενάντια στο κεφάλαιο, στους πολιτικούς εκφραστές του και στην αντιλαϊκή πολιτική, ενάντια στο ΝΑΤΟ, την ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές ενώσεις

Απέναντι στον κρατικό έλεγχο και την υψηλή τεχνολογία των μονοπωλίων οι οικολόγοι αντέταξαν τις ήπιες μορφές ενέργειας, δηλαδή αυτές τις μορφές που αξιοποιούν τον ήλιο τον αέρα και το νερό με μηχανισμούς απλούς ,τόσο στην κατασκευή τους όσο και στον χειρισμό και τη συντήρησή τους και σε μικρά μεγέθη που να εξυπηρετούν μικρές κοινότητες ανθρώπων.

Εκδηλώνεται τον τελευταίο καιρό μεγάλη ανησυχία «αποκλειστικά για πρόσφυγες», λες και ο μετανάστης κινδυνεύει για την πλάκα του. Λες και πρέπει ο άλλος να έχει τρύπες από σφαίρες στην πλάτη του, για να καταλάβουμε γιατί φεύγει. Η ακαταμάχητη αλήθεια της σημερινής συνθήκης είναι πως όταν η ανισότητα είναι τόσο συντριπτική, θα έρθει η στιγμή που όσο ψηλά και αν είναι τα τείχη, ο άλλος θα θελήσει να τα περάσει και να αναζητήσει καλύτερη μοίρα

Η Γραμματεία ΠΑΜΕ ΕΥΔΑΠ προχώρησε στη σημερινή πρωτοβουλία με στόχο να ανοίξει πιο πλατιά η συζήτηση στους χώρους δουλειάς για το ασφαλιστικό και τα άλλα αντεργατικά νομοσχέδια που προωθεί η συγκυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου.

Εάν αναρωτιέστε γιατί πρόσφυγες και μετανάστες επιλέγουν να συναντήσουν τον δήμιό τους προσωπικά, τότε η παραπάνω φράση του Πρίμο Λέβι θα πρέπει να γίνει ο μίτος μιας άλλης συλλογιστικής για την ανάγκη. Όταν απειλείσαι με αφανισμό, μπαίνεις σε φουσκωτές βάρκες για να διασχίσεις το παγωμένο Αιγαίο, όταν θυμάσαι μονάχα ερείπια τότε περπατάς πεζή μέχρι την άκρη του κόσμου για να γλιτώσεις από τις φρικιαστικές μνήμες, όταν άφησες άθαφτους πίσω τους αγαπημένους σου, τότε γυρνάς σαν αγρίμι στον υπαίτιο γυρεύοντας Νόμο και απόδοση Δικαιοσύνης (Αντιγόνη-Κρέοντας).

Όλο αυτό ακούγεται σαν μία μαρξιστική επανάσταση: μία συνολική κατάρρευση του συστήματος. Ε λοιπόν ναι, συμφωνώ απόλυτα σε αυτό. Είμαι σοσιαλιστής. Ξέρω ότι ο Μαρξ και ο κομμουνισμός δεν λειτούργησαν παλιότερα, αλλά πιστεύω ότι στο μέλλον θα έχουμε τη δυνατότητα για κομμουνισμό και την ίση πρόσβαση σε όλα για όλους. Οι περισσότεροι άνθρωποι που συναντώ, δεν έχει σημασία αν είναι καπιταλιστές ή κομμουνιστές, συμφωνούν μαζί μου στο θέμα αυτό, επειδή καταλαβαίνουν τις δυνατότητες.

‘‘Ο Εθνικοσοσιαλισμός υπήρξε ο δίδυμος αδελφός του Ιμπεριαλισμού’’O Iνδός δοκιμιογράφος, κριτικός λογοτεχνίας και συγγραφέας Pankaj Mishra μιλά για την άνοδο της Ασίας, το αίσθημα ανωτερότητας της Ευρώπης και την εξιδανίκευση του παρελθόντος. Καθώς οι Ασιάτες στοχάζονται τα της Δύσεως, ποια ιστορικά γεγονότα θεωρείται ότι αποτελούν πια συλλογική μνήμη καθορίζοντας τη δυτική εικόνα; Yπάρχει μια σχέση μεταξύ τμημάτων της Ασίας και μερικών κρατών της Δύσης, η οποία έχει σφραγιστεί μέσω του ιμπεριαλισμού.

Αυταπάτες. Η αντίληψη ότι υπάρχει έναν καλός κι ένας κακός καπιταλισμός είναι ψευδαίσθηση. Και είναι εντελώς αφελές να θεωρεί κανείς ότι το βιομηχανικό κεφάλαιο έχει οποιαδήποτε ηθική υπεροχή έναντι του χρηματοπιστωτικού. Η απουσία ηθικής είναι ζωτικό στοιχείο της ίδιας της ιδέας της καπιταλιστικής επιχείρησης. Οι άνθρωποι έχουν (ίσως) ηθική. Οι εταιρείες όχι. Η πεποίθηση ότι ισχύει το αντίθετο είναι μια μεγάλη παρεξήγηση, που έχει επικρατήσει στον σύγχρονο καπιταλισμό.

«Ο Φασισμός δεν έρχεται απ' το μέλλον, καινούριο κάτι τάχα να μας φέρει/ τι κρύβει μες στα δόντια του το ξέρω, καθώς μου δίνει γελαστός το χέρι/Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν και χάνονται βαθιά στα περασμένα/ οι μάσκες του με τον καιρό αλλάζουν, μα όχι και το μίσος του για σένα/Ο Φασισμός δεν έρχεται από μέρος που λούζεται στον ήλιο και στ' αγέρι/ το κουρασμένο βήμα του το ξέρω και την περίσσια νιότη μας την ξέρει.Μα πάλι θε' ν' απλώσει σαν χολέρα, πατώντας πάνω στην ανεμελιά σουκαι δίπλα σου θα φτάσει κάποια μέρα, αν χάσεις τα ταξικά γυαλιά σου/Τον Φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον! Δε θα πεθάνει μόνος· τσάκισέ τον»! (Φώντας Λάδης)

O σεβάσμιος Εντουάρντο Γκαλεάνο ήταν ένας από τους πιο εμβληματικούς συγγραφείς της Λατινικής Αμερικής, σίγουρα ο πιο πολιτικός. Το 2009, στην 5η Σύνοδο των Αμερικανικών Κρατών, ο αριστερός ηγέτης της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες δωρίζει μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες στον Μπαράκ Ομπάμα, τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών, ένα βιβλίο: είναι το θρυλικό για τους Νοτιαμερικανούς «Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» του Ουρουγουανού Γκαλεάνο. Μέσα σε μία βραδιά γίνεται μπεστ σέλερ στις ΗΠΑ και στον Καναδά.

Είμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο. Ο απεργός πείνας Νίκος Ρωμανός που αγωνίζεται για να του παρασχεθούν οι προβλεπόμενες για όλους τους κρατούμενους εκπαιδευτικές άδειες, είναι το θύμα μιας κατάστασης εξαίρεσης μέσα στις φυλακές. Είναι ο ανθρώπινος στόχος ενός Κράτους που είναι διατεθειμένο να αγνοήσει ακόμα και τους ίδιους του τους νόμους για να εκδικηθεί πολιτικά όσους τόλμησαν να μην σκύψουν μπροστά του. Ο αγώνας του Ρωμανού, που γίνεται με κύριο μέσο το ίδιο του το σώμα, είναι ένας αγώνας για την ίδια την έννοια της ελευθερίας και της ισότητας. Είναι αγώνας για την ίδια την έννοια της δικαιοσύνης και ως τέτοιος πρέπει να στηριχθεί από όλο το αντικαπιταλιστικό κίνημα.

Ολοκληρώθηκε η συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην οποία καλούσαν η ΠΟΣΠΕΡΤ και η ertopen, με αφορμή τη συμπλήρωση ενός έτους από την εισβολή των ΜΑΤ στο Ραδιομέγαρο.

Ο ταξικός πόλεμος μαίνεται σε καθημερινή βάση και αποτυπώνεται με τον πιο ωμό τρόπο στα κάτεργα της μισθωτής εργασίας.Εκεί που ο εργατόκοσμος σακατεύεται για το μεροκάματο ενώ τα αφεντικά φροντίζουν με κάθε μέσο να καρπώνονται όλο τον πλούτο που η εργατική τάξη παράγει.Τα τελευταία χρόνια, των μνημονίων και των άγριων αντεργατικών μέτρων, έχουν ισοπεδωθεί τα όποια εργατικά δικαιώματα προϋπήρχαν και εδραιώνεται όλο και πιο πολύ ο κοινωνικός κανιβαλισμός και οι άθλιες συνθήκες στους χώρους δουλειάς.Αυτό που παράγει ο καπιταλισμός είναι ο θάνατος και το τσάκισμα των προλεταριακών μαζών. Γνώριμη τακτική του κεφαλαίου κάθε φορά που χάνεται μια ζωή ή που σακατεύεται κάποιος εργαζόμενος στα κάτεργα, είναι η απόκρυψη από πλευράς εργοδοσίας των πραγματικών αιτιών ή ακόμα και η προσπάθεια απόκρυψης του ίδιου του περιστατικού. Έτσι, πολλά από αυτά τα περιστατικά (που η επανάληψή τους μόνο τυχαία δεν τα κάνει) δεν θα γνωστοποιηθούν ποτέ.Είτε μέσω τρομοκράτησης του ίδιου του εργαζομένου, είτε με νομικά τερτίπια των καλοπληρωμένων χαφιέδων του κεφαλαίου.Αυτών που δουλεύουν για το αστικό δίκαιο.Το αστικό δίκαιο που η ταξική του «γραμμή» θα αθωώσει και θα αφήσει ελεύθερους στις 30 Ιούλη τους τσιφλικάδες και επιστάτες που πυροβόλησαν και τραυμάτισαν 35 μετανάστες εργάτες γης στα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας. Χρέος κάθε εργαζόμενου/ης, κάθε άνεργου/ης, καθενός/μιας από εμάς που βιώνουμε στο πετσί μας την βαρβαρότητα του καπιταλισμού, να ενώσουμε και να οργανώσουμε τις δυνάμεις μας για την όξυνση του ταξικού πολέμου προς όφελος του προλεταριάτου.Να θωρακίσουμε τον λόγο και τις πράξεις μας απέναντι στο κεφάλαιο και τους μηχανισμούς του. Παρακάτω μια προσπάθεια συγκεντρωτικής καταγραφής εργατικών «ατυχημάτων» από τον Μάιο μέχρι και σήμερα (μέσα Αυγούστου). 8 Μαΐου Ακαριαίος θάνατος 39χρονου εργάτη που ανασύρθηκε νεκρός μετά απο 6 ημέρες από βάθος 17 μέτρων σε πηγάδι στο Κόκκινο Μετόχι στα Χανιά λόγω κατολίσθησης. 12 Μαΐου Νεκρός ανασύρθηκε 60χρονος εργάτης καθως έπεσε στο κενό από μπαλκόνι...

Συνάδελφοι, Eπιβεβαιώθηκε  στις  23 Ιουλίου στη Λαοδικείας ότι πολιτικά και συνδικαλιστικά oι δικαιολογίες και οι μεσοβέζικες στάσεις τελείωσαν.Το προεδρείο της Ομοσπονδίας ενημερώνει το προσωπικό για την ματαίωση της απόφασης για τις περικοπές..  Η Τρόικα «εξωτερικού» σε αγαστή συμπαιγνία με την κυβερνητική Τρόικα «εσωτερικού» και όλους τους πολιτικούς, οικονομικούς, συνδικαλιστικούς, δημοσιογραφικούς, θεσμικούς κι εξωθεσμικούς, παρατρεχάμενους των μνημονίων και τους σύγχρονους «κουκουλοφόρους» και τους διεθνείς και ντόπιους «μαυραγορίτες» συγκροτούν ένα άθλιο ΜΑΥΡΟ ΜΕΤΩΠΟ κι έχουν στήσει τις δυνάμεις της εργασίας και το λαό στο εκτελεστικό απόσπασμα.  Η ψήφιση των περικοπών από τους κκ του ΔΣ της ΕΥΔΑΠ σημαίνει για εμάς τους εργαζόμενους και τη λειψή ζωή μας , που θα γίνει πιο λειψή αφού ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου.   Οι  σύλλογοι ,παρατάξεις ,ομοσπονδία δεν πρότειναν   να γίνει πριν 3 μήνες  ένα  συνέδριο που θα αξιολογούσε τη σημασία της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων και θα διοργάνωνε τις ανάλογες κινητοποιήσεις.  Οι κινητοποιήσεις αυτές θα ήταν μια σαφής κλιμάκωση της πάλης των εργαζομένων για την υπεράσπιση ενός από τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, το οποίο με τους αγώνες τους κατόρθωσαν να συμπεριληφθεί στο νομικό δίκαιο της χώρας μας.   Αυτό το γεγονός  αναδεικνύει ένα μείζον ζήτημα ότι το ΣΚ  βρίσκεται πίσω από τις περιστάσεις  αδύναμο και  δεν κατανοεί το τι σημαίνει ανάπτυξη της ταξικής συνείδησης των εργαζομένων που θα τους οδηγούσε να καταλάβουν ότι η αιτία αυτών που γίνονται καθημερινά είναι ο καπιταλισμός και όχι τα δικαιώματα που έχουν.Έτσι φτάσαμε στον ΕΜΠΑΙΓΜΟ της 23ης ΙουλίουΣτις 13:00 μμ το Δ.Σ. της Ε.ΥΔ.Α.Π., για να αποφύγει την κατακραυγή του κόσμου αποφάσισε (προφανώς για τα μάτια) να διακόψει το Δ.Σ.. Τη σκυτάλη των εξελίξεων παρέλαβε το προεδρείο της Ομοσπονδίας, που ανακοίνωσε με ικανοποίηση στους συγκεντρωμένους, τη διακοπή του ΔΣ, το μη πάρσιμο της απόφασης των περικοπών και να παραμείνει το προσωπικό σε επιφυλακή για ότι νεώτερο. Μόλις όμως ο...