του Μανώλη Μαστοράκη, μέλους Δ.Σ. Συλλόγου Προσωπικού, Γραμματείας ΣΕΚΕΣ
Κάποιοι/ες δικαιολογούν την διακοπή της υδροδότησης αδιακρίτως, άρα και τη μη προσβασιμότητα στο νερό, προκειμένου ο πελάτης – χρήστης να “πιεστεί” ώστε να εξοφλήσει τις οφειλές του.
Σε μια νεοφιλελεύθερη πολιτική (και όχι αριστερή πάντως) αυτό είναι αποδεκτό, όπως αποδεκτή είναι και η εμπορευματοποίηση της τροφής με τα αποτελέσματα που βλέπουμε στις τρίτες χώρες.
Τα Ηνωμένα Έθνη κήρυξαν ως ανθρώπινο δικαίωμα την πρόσβαση σε καθαρό πόσιμο νερό, με τον ΟΗΕ να υπογραμμίζει ότι η πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και σε επαρκείς υγειονομικές υπηρεσίες είναι ζωτικής σημασίας για την υγεία των ανθρώπων.
Ο ΟΗΕ στην 108η συνεδρίαση του εισηγείται και α) Αναγνωρίζει το δικαίωμα σε ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και αποχέτευση ως ανθρώπινο δικαίωμα, το οποίο είναι απαραίτητο για την πλήρη απόλαυση της ζωής και όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων β) καλεί τα κράτη μέλη και τους διεθνείς οργανισμούς να παράσχουν χρηματοδοτικούς πόρους, ανάπτυξη ικανότητας και μεταφορά τεχνολογίας, μέσω διεθνούς βοήθειας και συνεργασίας, ειδικότερα στις αναπτυσσόμενες χώρες, προκειμένου να ενταθούν οι προσπάθειες για να παρέχουν ασφαλές, καθαρό, προσπελάσιμο και οικονομικά προσιτό πόσιμο νερό και αποχέτευση για όλους και γ) Εκφράζει την ικανοποίησή του για την απόφαση του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων να ζητήσει από την ανεξάρτητη εμπειρογνώμονα για τις υποχρεώσεις σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα που συνδέονται με την πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό και αποχέτευση να υποβάλλει ετήσια έκθεση προς τη Γενική Συνέλευση,13 και την ενθαρρύνει να συνεχίσει να εργάζεται σε όλες τις πτυχές της εντολής που έχει λάβει και, σε διαβούλευση με όλες τις σχετικές υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών, τους πόρους και τα προγράμματά του, προκειμένου να περιλάβει στην έκθεσή της προς το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, κατά την εξηκοστή έκτη συνεδρίαση, τις κυριότερες προκλήσεις που συνδέονται με την υλοποίηση του ανθρώπινου δικαιώματος σε ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό και εγκαταστάσεις υγιεινής και τις συνέπειές τους για την επίτευξη των Αναπτυξιακών Στόχων της Χιλιετίας.
Το αποφάσισε δεν το αποφάσισε ο ΟΗΕ στην Ελλάδα επικρατεί ο νόμος των δανειστών και των αγορών και του real policy των αδιάκριτων διακοπών υδροδότησης. Πρέπει να έχει κερδοφορία η εταιρεία ώστε να μοιράζει μέρισμα πάνω στα κοινωνικά ερείπια των μνημονίων που και οι σημερινοί ταγοί της εξουσίας υπηρετούν. Που χώρος για κοινωνική ευαισθησία, αυτά άλλωστε επικρατούσαν στα… “αριστεροχώρια”.
Η “υπεύθυνη αριστερά” σήμερα κάνει real policy με τους… Ψινάκηδες, ονειρεύεται “Central park”, αδιαφορώντας για το περιβάλλον και τους ταμιευτήρες, πουλώντας ήπια ανάπτυξη, ενώ όλοι μπορούν να καταλάβουν αυτό που έρχεται.
Ασχολείται επίσης με τις “φαραωνικές”, όπως τις χαρακτήριζε ο σημερινός πρωθυπουργός, εργολαβίες αδιαφορώντας ακόμα και για τις καταγγελίες που ο δικός του χώρος έκανε και μίλαγε κάποτε για διασπάθιση δημοσίου χρήματος , δεν ασχολούμαστε είπαμε με αυτά είναι ρεαλιστική πολιτική έτσι δεν είναι συντρόφια η κάνω λάθος;;
Και μπορεί επίσης ο Τσίπρας κάποτε να χαρακτήριζε Ολαντρεου τον σοσιαλδημοκράτη Γάλλο πρόεδρο, όμως η Γαλλική Εθνοσυνέλευση, αναγνωρίζοντας ότι το νερό είναι ανθρώπινο δικαίωμα, με μία ιστορική απόφαση δίνει σε όλους τους πολίτες – ιδιαίτερα τους οικονομικά αδύναμους – την δυνατότητα να έχουν ελεύθερη πρόσβαση σε νερό και αποχέτευση. Ακόμη κι αν δεν μπορούν να πληρώσουν!
Την ίδια στιγμή η διοίκηση του… Τσιπραντρέου, συνεχίζει να κάνει αδιακρίτως διακοπές και όπου αυτές αποτρέπονται μόνο και μόνο λόγω της ύπαρξης των κινημάτων ή της επιμονής μέχρι τέλους μελών του ΣΕΚΕΣ για το σταμάτημα των διακοπών στα λαϊκά νοικοκυριά η ακόμα και μέσω προσωπικών διευθετήσεων ώστε να δείξουμε ότι είμαστε ευαίσθητοι, και λέω να δείξουμε γιατί αν θέλουμε να είμαστε με την κοινωνία την ευαισθησία μας πρέπει να την μετουσιώνουμε σε πολιτική.
Για δε τους συνδικαλιστές μας δεν μπορεί να καλείς τον κόσμο να υπερασπίσει το αγαθό και την επομένη μέρα να πας να του το κόβεις η λογική αυτή ανήκει στην σφαίρα του σουρεαλισμού και πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε και όλοι μαζί να πιέσουμε προς την κατεύθυνση της υπεράσπισης της κοινωνίας.
Βέβαια όταν γίνει η γκέλα και βγούμε στα κανάλια η όταν λιποθυμάει ο κόσμος ή το κόβουμε σε κάνα ανάπηρο και κινδυνεύσουμε η μας βγάλουν στα κανάλια, θα το ρίξουμε το φταίξιμο στους υπαλλήλους ή στην κακιά την ώρα και τσουλάμε παρακάτω. Φυσικά ταΐζουμε τον τύπο με διαφήμιση ενός υποτιθέμενου κοινωνικού τιμολογίου και το προμοταρουν με θράσος ακόμα και υπουργοί ως δωρεάν νερό.
Φυσικά για να είμαι ακριβοδίκαιος το επονομαζόμενο κοινωνικό τιμολόγιο εννοώντας τους διακανονισμούς και την έκπτωση σε κάποια κυβικά, έχει ταξικό πρόσημο. Ναι έχει αλλά προς τα πάνω. Έχεις φράγκα και χρωστάς αν πληρώσεις όλο το ποσό θα σου αφαιρεθούν οι προσαυξήσεις, δεν έχεις που κυρίως αφορά τα λαϊκά στρώματα θα πληρώσεις και με τόκο.
Η αίσθηση, που δεν είναι μόνο δικιά μου, είναι ότι το επονομαζόμενο “κοινωνικό τιμολόγιο” ήταν πλήρης αποτυχία. Από τα προυπολογισθεντα νοικοκυριά εντάχθηκε μόνο το 10%. Άνθρακες ο θησαυρός.
Στο θέμα του ενοικιαστή – ιδιοκτήτη, ενώ υπάρχουν λύσεις και σε άλλες ΔΕΚΟ (π.χ. ΕΥΑΘ), δεν αντιμετωπίζεται. Γιατί άραγε;
Το θετικό για την κοινωνία είναι ότι σε προσφυγές που γίνονται στη δικαιοσύνη, βγαίνουν αποφάσεις που ενισχύουν και τη δική μας άποψη, περί προσβασιμότητας στο νερό.
Η απόφαση του ΣΤΕ αναφέρεται στο άρθρο 21 παράγραφος 3 του Συντάγματος που ορίζει ότι το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών. “Η δε κατ’ ουσίαν μετατροπή της δημοσίας επιχειρήσεως σε ιδιωτική, που λειτουργεί με γνώμονα το κέρδος, καθιστά αβέβαιη τη συνέχεια της εκ μέρους της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας, και δη υψηλής ποιότητας, η οποία δεν εξασφαλίζεται πλήρως με την κρατική εποπτεία. Συνίστανται δε οι υπηρεσίες αυτές στην ύδρευση και στην αποχέτευση που είναι αναγκαίες για την υγιεινή διαβίωση και, ιδίως, στην παροχή του πόσιμου ύδατος, φυσικού αγαθού απαραίτητου για την επιβίωση που καθίσταται σπανιότερο συν τω χρόνω”.
Αβεβαιότητα ως προς τη συνέχεια της παροχής προσιτών υπηρεσιών κοινής ωφελείας με αυτόν τον βαθμό αναγκαιότητας δεν συγχωρείται από το άρθρο 5 του Συντάγματος.
Οι πολίτες και οι συλλογικότητες να συνταχθούν με το ΣΕΚΕΣ, την ΟΜΕ-ΕΥΔΑΠ και τα σωματεία στην δημιουργία ενός μετώπου που και την ιδιωτικοποίηση θα αποτρέψει αλλά και την προσβασιμότητα στο νερό θα εξασφαλίζει, για μια αξιοπρεπή διαβίωση,
Η διοίκηση, αποβάλλοντας τη νεοφιλελεύθερη νοοτροπία του παρελθόντος, άμεσα να δημιουργήσει μια επιτροπή που θα αποτελείτε και από μέλη της κοινωνίας των πολιτών και των κινημάτων, που θα μελετήσει και εκπονήσει ένα πραγματικό κοινωνικό πρόγραμμα άμεσης εφαρμογής που θα συμπεριλαμβάνει τους αδυνάτους και θα τους παρέχει αδιάλειπτη προσβασιμότητα στο νερό.
Η σημερινή διοίκηση έχει υποχρέωση να το κάνει, τώρα, πριν αποχωρήσει για… άλλες πολιτείες.