του Μανώλη Μαστοράκη, μέλους της Γραμματείας του ΣΕΚΕΣ
Συνεχίζοντας τις επαφές μας σε διεθνές επίπεδο και την ενημέρωση για την κατάσταση στο θέμα των ιδιωτικοποιήσεων του νερού, αλλά και την πολιτική της Ε.Ε. αποδεχτήκαμε την πρόσκληση για συζήτηση με Νορβηγική αντιπροσωπεία φοιτητών, που επισκέφτηκε την Ελλάδα για να συζητήσει με διάφορους φορείς για τις συνέπειες της ένταξης της Ελλάδας στην Ε.Ε. και τα προβλήματα που αντιμετώπισε ο Ελληνικός λαός στα χρόνια των μνημονίων. Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε μια τέτοια ευκαιρία για να αναδείξουμε τα θέματα των ιδιωτικοποιήσεων αλλά και τους αγώνες της εργατικής τάξης στα χρόνια των μνημονίων να πάει χαμένη και τη δυνατότητα η φωνή των εργαζομένων να ακουστεί όπως πρέπει.
Λίγα λόγια για την αποστολή
Επικεφαλής της αποστολής ήταν η Kristiane Mauno Krystad μέλος της Ungdom mot EU (UMEU Η νεολαία εναντίον της ΕΕ ) μιας οργάνωσης νεολαίας που εργάζεται πάνω στο θέμα της προσχώρησης της Νορβηγίας και την προσαρμογή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρόκειται για μια εθνική, διαπολιτισμική και αντιρατσιστική οργάνωση. Είναι οργανωμένοι με τις τοπικές, νομαρχιακές και φοιτητικές ομάδες, την τοπική αυτοδιοίκηση και την κεντρική κυβέρνηση.
Μαζί της είχε από διάφορα πανεπιστήμια κυρίως πολιτικών επιστημών της Νορβηγίας φοιτητές που μελετούν τις συνέπειες αλλά και ανισότητες των χωρών που έχουν ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή ένωση και ένα από τα κύρια ζητήματα που τους απασχολούσε στην συγκεκριμένη συνάντηση είναι η εμπειρία των Ελλήνων απ τα μνημόνια την ΕΕ και το πως αυτές επηρέασαν την ζωή του ελληνικού λαού και τις εργασιακές σχέσεις
Σημαντικό για εμάς ότι στην αποστολή υπήρχε και άνθρωπος των Νορβηγικών συνδικάτων ώστε να μπορέσουμε να ανταλλάξουμε εμπειρίες και απόψεις.
Εκτός από το ΣΕΚΕΣ μίλησαν με δημοσιογράφους με πολιτικά κόμματα και δομές κοινωνικής αλληλεγγύης ώστε να διαμορφώσουν μια κεντρική άποψη για τα ζητήματα που μελετούν
Από την πλευρά του ΣΕΚΕΣ στον διάλογο συμμετείχαν οι συνάδελφοι Μαστοράκης και Μερσινιάς και από την Νορβηγική αποστολή οι Kristina Mari Roald, Hannah Djupvik Bueide, Reidun Berntsen Heggen, Nadine A., Kristiane Mauno Krystad, Renate Iselin Dirdal, Henrik Madsen, Syvert Tuntland Kråkenes, Jοrgen Mattias Johnsen και από την πλευρά των Νορβηγικών συνδικάτων ο Arnfinn Hansen.
Στην κουβέντα που ακολούθησε οι κύριες ερωτήσεις αλλά και ο διάλογος αφορούσαν τα εργατικά δικαιώματα στην εποχή της κρίσης, οι γυναίκες στην κρίση και πως αυτό επηρέασε τον εργασιακό βιο αλλά και τα δικαιώματα τους, το μεταναστευτικό, οι ιδιωτικοποιήσεις και η εκποίηση του δημόσιου πλούτου, η ανεργία στην νεολαία, η κρίση στην αριστερά και οι εναλλακτικές που υπάρχουν η όχι και κυρίως οι αντιστάσεις
Προσπαθήσαμε να αποτυπώσουμεαναλυτικά και τεκμηριωμένα την κατάσταση που βιώνουμε στην χώρα μας, σταθήκαμε ιδιαιτέρως σε μια τοποθέτηση της αποστολής, που είχε την εντύπωση ότι το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι θέμα “νοοτροπίας του λαού” δηλαδή να αποφεύγει τους φόρους και ότι αυτό τώρα διορθώνεται. Εξηγήσαμε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει όταν μιλάμε για τη μισθωτή εργασία και ότι αυτό ισχύει κυρίως για το μεγάλο κεφάλαιο που στα χρόνια της κρίσης ευνοήθηκε τα μέγιστα την στιγμή που εργατική τάξη χτυπήθηκε σκληρότερα.
Η κουβέντα ολοκληρώθηκε σε πολύ καλό κλίμα και δεσμευτήκαμε εκατέρωθεν να συνεχίσουμε την επικοινωνία και την αλληλοενημέρωση. Είναι γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση μπορεί να νομίζει ότι ελέγχει τα πάντα, έχει όμως ανοίξει και ένα δρόμο που δεν τον είχανε υπολογίσει η τον είχαν υποβαθμίσει και δεν είναι άλλος από την απευθείας επικοινωνία και συνεργασία των από κάτω, το πόσο αυτό εντέλει μπορεί να αποτελέσει και την αχίλλειο πτέρνα του συστήματος μένει να το αποδείξουν οι λαοί και οι συλλογικότητες.
Εμείς σήμερα θα παρουσιάσουμε μερικές πληροφορίες για την Νορβηγία και το αντίστοιχο θα κάνει η αντιπροσωπεία για την Ελλάδα στην χώρα της.
Λίγα λόγια για την Νορβηγία
Η Νορβηγία δεν είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο νορβηγικός λαός έχει πει δυο φορές όχι στην ένταξη στην Ε.Ε. Η προσχώρηση θα σήμαινε συγκέντρωση εξουσιών στις Βρυξέλλες και χειρότερες συνθήκες σε θέματα ισότητας αλλά και προβλήματα για το Κράτος Πρόνοιας.
Η αλιεία είναι πολύ σημαντική για τη νορβηγική οικονομία, ιδίως για τις παράκτιες περιοχές. Είναι ο δεύτερος σημαντικότερος τομέας της οικονομίας, μετά την εξαγωγή πετρελαίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι το ποσοστό των Νορβηγών πολιτών που τάσσεται εναντίον της ένταξης της χώρας τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση, σύμφωνα με δημοσκόπηση που διεξήγαγε η Sentio Research που έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες Nationen και Klassekampen, έδειξε ότι φτάνει το 72,4%, έναντι ενός 18,9% που τάχθηκε υπέρ (το υπόλοιπο 8% δεν έχει αποφασίσει).
Οι Νορβηγοί έχουν ταχθεί δύο φορές (το 1972 και το 1994) εναντίον της ένταξης στην Ε.Ε., ενώ δεν προβλέπεται η διοργάνωση νέου δημοψηφίσματος άμεσα. Και φυσικά όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα που τα δημοψηφίσματα γίνονται σεβαστά από τις κυβερνήσεις και δεν μετατρέπουν τα ΟΧΙ σε ΝΑΙ.
Για την οικονομία, για το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα
Σε μια εποχή όπου εδώ βασιλεύει η πιο άγρια μονόπλευρη λιτότητα και ταυτόχρονα ο εκτροχιασμός της ανεργίας, στη Νορβηγία η ανεργία, αν και βρίσκεται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, εξακολουθεί να μειώνεται. Ενώ ταυτόχρονα οι ετήσιες αποδοχές των εργαζομένων σε σταθερές τιμές αυξάνονται σημαντικά. Τι συμβαίνει; Πώς γίνεται και η Νορβηγία είναι μια τέτοια «παραφωνία» μέσα στη γενικευμένη παραζάλη των μέτρων κοινωνικής απελπισίας που θεωρούνται σήμερα μονόδρομος; Η Νορβηγία έχει περίπου τον ίδιο φυσικό και ορυκτό πλούτο με την Ελλάδα. Με μια μόνη διαφορά. Αυτή τον αξιοποιεί προς όφελός της υπό καθεστώς κρατικής ιδιοκτησίας και δεν βιάζεται να τον ξεπουλήσει στον πρώτο τυχόντα επενδυτή της αγοράς.
Τεράστιο, αλλά… πλεονασματικό δημόσιο!
Ο πληθυσμός αυτής της χώρας ανέρχεται κοντά στα 5 εκατομμύρια με δημογραφικά στοιχεία αρκετά όμοια με εκείνα του ελληνικού πληθυσμού.
Αυτό όμως δεν την εμποδίζει από το να έχει ένα από το πιο ανεπτυγμένα συστήματα κοινωνικής ασφάλισης, το οποίο χρηματοδοτείται κυρίως από το Κρατικό Επενδυτικό Κεφάλαιο της Νορβηγίας, όπου καταλήγει το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων από το πετρέλαιο. Και τα παράξενα δεν σταματούν σ’ αυτό.
Παρά το γεγονός ότι έχει σχεδόν τον μισό πληθυσμό από τον ελληνικό, διαθέτει σχεδόν τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων με εκείνον της Ελλάδας, γύρω στους 780 χιλιάδες. Και ω του θαύματος δαπανά για τους μισθούς αυτών των δημοσίων υπαλλήλων πολύ παραπάνω απ’ ό,τι δαπανά το ελληνικό κράτος.
Η Νορβηγία δαπανά το 14% του ΑΕΠ της για μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, ενώ η Ελλάδα με τον ίδιο αριθμό δημοσίων υπαλλήλων και με μικρότερο ΑΕΠ δαπανά μόλις το 11%.
Ιδιωτικοποιήσεις
Στα χέρια των δήμων περνά και πάλι η αποκομιδή οικιακών στερεών απορριμμάτων στην Νορβηγία, όπου μέσα στο χειμώνα η εταιρεία RenoNorden, η οποία είχε αναλάβει τη συγκεκριμένη υπηρεσία σε 140 δήμους, …φαλίρισε. Στην κατεύθυνση της …επαναδημοτικοποίησης της υπηρεσίας προχώρησαν, ήδη, 13 δήμοι, άλλοι τρεις αποφάσισαν ότι πλέον δεν θα ξανασυζητήσουν με τον ιδιωτικό τομέα για το ζήτημα, και δεκάδες άλλοι το σκέφτονται.
Το συνδικάτο Fagforbundet είχε επανειλημμένως πιέσει για την επαναφορά των υπηρεσιών αυτών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα και στους δήμους υπογραμμίζοντας ότι με τον τρόπο αυτό και θα βελτιωθούν οι παρεχόμενες υπηρεσίες από άποψη ποιότητας, σταθερότητας, διοίκησης και ελέγχου, και θα βελτιωθούν οι μισθοί, οι συνθήκες ασφάλειας και η υγειονομική περίθαλψη των εργαζομένων.
Σύμφωνα με σχετικά δημοσιεύματα απομένει να γίνει η σταθεροποίηση της τάσης αυτής. Ίδιες πηγές αναφέρουν ως «κίνητρα – θετικά σημεία»:
Ο Δημοτικός χαρακτήρας επιτρέπει μακροχρόνιο σχεδιασμό και επενδύσεις αντί του βραχυπρόθεσμου οφέλους και σχεδιασμού επί συγκεκριμένου σκοπού, του ιδιωτικού τομέα.
Παραμένει η τεχνογνωσία στις Δημοτικές Υπηρεσίες.
Εξασφαλίζονται μόνιμες συνθήκες εργασίας και αμοιβών με αξιοπρέπεια.
Τα «σκουπίδια» δεν είναι απορρίμματα είναι υλικά προς αξιοποίηση και κατά συνέπεια πόροι δημιουργίας εισοδήματος που πρέπει να επιστρέφει στους παραγωγούς τους και τέλος τίθεται το ερώτημα… «Οι στρατηγικοί στόχοι της πρόληψης, επαναχρησιμοποίησης επανάκτησης υλικών και ανακύκλωσης, είναι δυνατόν να εξυπηρετηθούν από πρόσκαιρα οικονομικά συμφέροντα αποκομιδής σύμμεικτων;»
Είναι χαρακτηριστικό βέβαια ότι οι Νορβηγοί αντιστέκονται ακόμα και στις ευρωπαϊκές οδηγίες για τα τραίνα που είναι το βασικό τους μέσο μεταφοράς και έχουν δημιουργήσει κίνημα ώστε να μπορέσουν να υπερασπίσουν αποτελεσματικότερα τους σιδηροδρόμους τους, πως το κάνουμε στην Ελλάδα ; ακριβός το ανάποδο οι Νορβηγοί πληροφορίες στο website της κίνησης https://umeu.no/
Συμπερασματικά για την Νορβηγία
1. Η Νορβηγία δεν αποδέχτηκε να συμμετέχει στη λεγόμενη Νομισματική Ένωση. Έχει εθνικό νόμισμα την “krone ” (νορβηγική κορόνα) και εκτυπώνεται από την ΚΡΑΤΙΚΗ (χωρίς καμία ιδιωτική συμμετοχή) Κεντρική Τράπεζα της Νορβηγίας…
2. Η Νορβηγία δεν έχει ιδιωτικοποιήσει καμία κρατική Τράπεζα της χώρας (DnB NOR)…
3. Δεν έχει ιδιωτικοποιήσει ΚΑΜΜΙΑ από τις εταιρίες του ενεργειακού τομέα (Statoil, κρατική πετρελαιοειδών), (Statkraft, κρατική υδροηλεκτρική), (Norsk Hydro, αλουμινίου) και την κρατική εταιρία τηλεπικοινωνιών Telenor. Φυσικά κανείς δεν τολμάει καν ν’ αναφερθεί σε ιδιωτικοποίηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς…
4. Το 30% των εισηγμένων εταιριών στο Χρηματιστήριο του Όσλο είναι ΚΡΑΤΙΚΕΣ.
5. Τα Κρατικά Ομόλογα αποδίδουν καθαρό κι εγγυημένο επιτόκιο 6,75% στους αποταμιευτές…
6. Αν και είναι η χώρα με την μεγαλύτερη παραγωγή πετρελαίου στην Ευρώπη, δεν συμμετέχει στον ΟΠΕΚ…
7. Η Δημόσια Παιδεία αποτελεί επένδυση. Οι δημόσιες δαπάνες για την Παιδεία φθάνουν το 6,6%, όταν ο μέσος όρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 4,9%. 15.000 Νορβηγοί φοιτητές χρηματοδοτούνται από Κρατικό Ταμείο Σπουδών για σπουδές στο εξωτερικό και 7.000 φοιτητές για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. Και όλα αυτά χωρίς να περιλαμβάνονται οι δημόσιες επενδύσεις για την Έρευνα, την Ανάπτυξη των σπουδών και παρεμφερείς δραστηριότητες…
8. Tο Εθνικό Σύστημα ΔΩΡΕΑΝ Δημόσιας Υγείας με το δίκτυο Νοσοκομείων και Κοινωνικές Υπηρεσίες αποτελεί κι αυτό επένδυση. Οι δημόσιες επενδύσεις στην Υγεία (νέα νοσοκομεία, προσλήψεις γιατρών, νοσηλευτών) κατατάσσουν τη Νορβηγία στην πρώτη θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης…
9. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι το 29,3% του πληθυσμού! (ο πληθυσμός της Νορβηγίας είναι περίπου 6 εκατομμύρια κάτοικοι) και οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων ξεκινούν από 3.000 και φθάνουν τις 5.000 ευρώ.
Όπως είναι κατανοητό και πασιφανές, στη Νορβηγία κανένα πολιτικό κόμμα, κίνημα, φορέας δεν ονειρεύεται, δεν κάνει καμία αναφορά, σε ζητήματα όπως του να ιδιωτικοποιηθούν οι κρατικές ή δημοτικές εταιρίες ύδρευσης, η συλλογή και επεξεργασία των απορριμμάτων (πρόκειται για καθαρά ΚΡΑΤΙΚΕΣ επιχειρήσεις).
Και είναι να προβληματίζεται κανείς η στραβός ειν ο γιαλός η στραβά αρμενίζουμε, ή οι Νορβηγοί τρελάθηκαν ή τελικά υπάρχει άλλος δρόμος παρά τα κελεύσματα της ΤΙΝΑ (= there is no alternative) και την τεράστια προσπάθεια της mainstream πολιτικής και δημοσιογραφίας για να μας πείσουν για το αντίθετο, τα συμπεράσματα και οι κρίσεις όπως πάντα δικές σας.
