Όσοι βρεθήκαμε το μεσημέρι της Τετάρτης 18/12 στον 4ο όροφο του κτιρίου της Λαοδικείας διαμαρτυρόμενοι για την μη υπογραφή της Συμπληρωματικής Συλλογικής Σύμβασης, καταλάβαμε ξεκάθαρα ότι στην ΕΥΔΑΠ έχουμε πια διοίκηση του Υπερταμείου.
Ο Διευθύνων σύμβουλος, ως εκπρόσωπος του κύριου μετόχου, ξεκαθάρισε την πολιτική του Υπερταμείου στην “μεταμνημονιακή” εποχή: Παγίωση του εργοδοτικού μνημονιακού κεκτημένου με την μετάβαση από την πολιτική του μέσου μισθολογικού κόστους στην πολιτική του ελάχιστου μισθολογικού κόστους.
Με απλά λόγια το μήνυμα του Υπερταμείου δια στόματος Διευθύνοντος Συμβούλου ήταν: Είτε με τη “βία” (ψήφιση νέου νόμου που θα αντικαθιστά ή θα παρατείνει τον 4024/12), είτε με τη συναίνεση των εργαζομένων, το σημερινό μισθολογικό κόστος της ΕΥΔΑΠ δεν πρόκειται να αυξηθεί. “Take it or leave it”, μας είπε, κατ’ ουσίαν.
Η ενσωμάτωση της ΑΤΑ δημιουργεί αύξηση του γενικού μισθολογικού κόστους (αθροίζοντας μισθούς, επιδόματα, μελλοντικές ωριμάνσεις, υπερωρίες, εφάπαξ κ.λ.π.) πάνω από τα ανεκτά του όρια της πολιτικής του Υπερταμείο. Αυτό το “κόστος” μεσο-μακροπρόθεσμα θα επιδιωχθεί να αντιμετωπιστεί, με κύριο στόχο να μειωθεί. Πως;
- Θα περιοριστούν στο ελάχιστο οι προλήψεις μόνιμου προσωπικού, με παράλληλη σταδιακή αντικατάστασή του με “εργολαβικούς” ή και παραχώρηση υπηρεσιών σε εργολάβους
- Θα οδηγηθούν με ή χωρίς τη θέλησή τους σε αποχώρηση οι υψηλότερα αμειβόμενοι που έχουν κατοχυρώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης ή είναι κοντά σε συνταξιότηση
- Θα σταματήσει η θερινή απασχόληση φοιτητών ή σπουδαστών
- Θα εμπεδωθεί κλίμα “συνεργασίας” μεταξύ εργοδότη και συνδικάτου, αφού η συνυπογραφή εκ μέρους των εργαζομένων οροφής στις αποδοχές, θα περιορίσει τις διεκδικήσεις σε κουπόνια, οδοιπορικά και άλλα φιλικά προς την εργοδοσία ζητήματα.
Κάθε εργαζόμενος που σέβεται τη θέση του μέσα στην εταιρεία και κυρίως στην κοινωνία, δεν μπορεί να είναι επαίτης (“ότι πάρουμε καλό είναι“) ή υποταγμένος στην κυρίαρχη μίζερη λογική (“ας μη μιλάμε εμείς, οι μισθοί έξω είναι 500 ευρώ“).
Η διεκδίκηση αμοιβών που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες ανάγκες, για ΟΛΟ το προσωπικό (μόνιμους και μη), δεν έχει να κάνει μόνο με την “τσέπη” των εργαζομένων και των οικογενειών τους, αλλά με το είδος, την κατεύθυνση και τους αποδέκτες της ανάπτυξης που θέλουμε σαν εργαζόμενοι και πολίτες για την ελληνική οικονομία.
Με τη διοχέτευση σημαντικών πόρων της εταιρείας (μισθών) στην κοινωνία έχουμε ενίσχυση της ενεργού ζήτησης, αύξηση εσόδων των ασφαλιστικών και δημόσιων ταμείων, με τις προσλήψεις μειώνεται η ανεργία. Αντίθετα με την διοχέτευση των ίδιων πόρων στους μετόχους και τους δανειστές, ενισχύονται τα funds των λίγων και κατά κύριο λόγω οι πόροι οδεύουν προς τις τράπεζες του εξωτερικού.
Η λογική του Υπερταμείου και των σύγχρονων εξ “αριστερών” απολογητών του (μερικοί εξ αυτών και εντός του Δ.Σ. της ΕΥΔΑΠ) υποστηρίζουν μια πολιτική που λέει, ότι για να έχουμε ανάπτυξη, οι πλεονάζοντες πόροι των ΔΕΚΟ, πρέπει να πηγαίνουν στο ιδιωτικό κεφάλαιο μέσω εργολαβιών και μερισμάτων και όχι στις αμοιβές των εργαζομένων. Είδατε αυτή η τακτική τα τελευταία 8 χρόνια να οδήγησε σε ανάπτυξη; Γιατί θα οδηγήσει τώρα; Επειδή άλλαξε η κυβέρνηση ή επειδή άλλαξαν οι… επενδυτές;
Εν κατακλείδι: Καμία αποδοχή ορίου στο μισθολογικό κόστος. Επιμένουμε στην άμεση ενσωμάτωση της ΑΤΑ στους βασικούς. Συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για όλα όσα μας έχουν περικόψει μαζί με προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
Πέτρος Μπαστέας
Υ.Γ.Η απουσία κορυφαίων συνδικαλιστικών στελεχών από τη χθεσινή συγκέντρωση διαμαρτυρίας ήταν μια μαύρη σελίδα στα συνδικαλιστικά μας χρονικά. Ας μας βάλει σε σκέψη για το ποιους επιλέγουμε να μας εκπροσωπούν.